Gören ben, hisseden ben!...


Seni ben yaşadım,

Hiç kimse değil,

Riskler varken de,

Bağımsız,

Ortaksız tattım acıyı,

Zihnimde yok sensizlik,

Şafak ağlar gözlerinde,

Biliyorum hep bensizlik…

Gözlerinde vuruldu kalp,

Oklarına hedef,

Umutlarım benim, kurşunlarsa senin,

Sızan kan olsun,

Yeter ki sızma içimden…

Ömrümün boşluğu zaman tüneli,

özlemler-hasret-bin yıl öncesi,

yaralıyım yaralı, fakat;

Mutsuzdum ben sensiz öncesi…

Kalbimdir ateşlerle buluşan,

dumandır göremediklerin,

işkencen yokluğun,

isteğim tüm kavgalarım…

Direndim yokluğuna,

baktım umut penceresinden,

çökse de omuzlarım,

hicranlar sarsada,

yıkılmaz umutlarım…

Kimsesiz yüreğimi,

bir tepside sundum da,

bedeller ödetiyorsun,

doğmayan şafaklarım da,

öfkeler kusarsın,

ışıksız sabahlarımda…

Acıları ben yaşadım,sana göre ne var,

görünmez ufuk ama,

görecek bir gelecek var…

Yalnızlık benimse,

Kokun sa genzimde,

rüzgarın kokusuyla karışsa da,

kirlenmez hiç unutma…

Saçlarının karası,

bende gönül yarası,

tavanda ahlarım,

sende küfür yüklü gözlerin.

Dehlizlerdeyim bırak,

anlamayan can benim,

kainat sağır olsa da,

sağır olmayan da benim…

Her yürek benim gibi,

sensizliğe mahkum mu?

Ben yaşarım sancıları,

Nemrutta da direnen ben,

Yaşasam da sensizliği,

Gören ben hisseden ben…



Veysel Kimene

Sevda şairi

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.










Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...