Yaşadım diyemezsin!…
Yaşadım diyemezsin!…
Adına cazibe dedim,
Seni kendimin diye,
Belki bana verilen,
Oldun en güzel
hediye..
Hayatta pek çok hata,
Kötü karar üste kattım,
Doğru kararım sendin…
Kötü tercihleri attım…
Ben askere giderken,
Arkamdan ağlıyordun,
Terhis alıp geldiğimde,
Sokakta oynuyordun…
Şimdi akıllı oldun,
Benimle oynuyorsun,
Senin için yanan kalbe,
Neden- niçin sormuyorsun…
Vazgeç dedi bana,
Benim halim görenler,
İçsel zodyak güçlerim,
Farkındalığımı bilenler…
Kara kara bakışların,
Kimleri eritir görmem,
Işıldayan gözlerin,
Kimlere bakar bilmem…
Sahip olduğun şeyler,
Belki seni güçlendirir,
Benim gibi sevenler,
Aşkını güçlendirir…
Dolandım kapın önünde,
Dönüp bile bakmadın,
Sende sevda ne arar,
Ciğerini hiç yakmadın…
İstanbul’un yolları dar,
Bazıları çıkmaz sokak,
Gezdiğim o yollara,
Gelip birde sende bak…
Konuşur taş kaldırım,
İsyan çıkar ağızdan,
Fazla gönlün kaptırma,
Bir şey çıkmaz o kızdan…
İstanbul sokakları şahit,
Kazıdın duvarlara kalp,
Sevdiğin sanatçı çok,
En sevdiğin Nejat Alp…
Vapur düdükleri karışır,
Anlatırken bir şeyler,
Eski günleri anımsadım,
Bu gönül seni bekler…
Yine seversin gönül,
Nakış nakış işlemişim,
Cazibe sevdim diye,
Bir vefasızı sevmişim…
Yanan bir tek benim,
Yasak aşkın yolun da,
Ben derbeder gezerim,
Sen başkasının kolunda…
Oynuyorsun kalbimle,
Ateş düştüğü yeri yakar,
Sen sevgiden anlamazsın,
Laflarını kim takar…
Kalbimi şarkıya döker,
Onlarla avunurum,
Sana ait zaman da,
Kendimi kavururum…
Sen bensiz ölemezsin,
Benimle yaşa da gör,
Onca geçen zamana,
Yaşadım diyemezsin…
Veysel Kimene
Sevda şairi
Yorumlar
Yorum Gönder