yeni yazar

Gamzeler durmadı, bir mesaj attı, Yeniden kalbime, vurdu kanattı, Aşk bu değil bence, sade   inattı, Yokluğun cennet olsa, hicrandır!... Yağmur yağıyor, yüreğim, camda sis, Nisan’da kokun yayılıyor, etrafa mis, Aşkın   ciğerlerimde, kazınmayan kis, Yokluğun cennet olsa, hicrandır!... Kafası karışık ben gibi, göğün yüzü, Damlalar seslenir, gamzelerin sözü, Gökkuşağı rengindedir, ilginin özü, Yokluğun cennet olsa, hicrandır!... Nisan yağmurlarında da, seni andım, Pencereme düştükçe, hayale daldım, Sen yerine, zamanı, yine  içeri aldım, Yokluğun cennet olsa, hicrandır!... Sumsuk vurmuş hasretinle, yürek şiş, Benim saçlar ağarsa, kalmasa tek diş, Koşacağım ardın sıra, kader bu   imiş, Yokluğun cennet olsa, hicrandır!... Bu yılda Nisan ayı, yağmurlarla geçti, Güneş görmez sırtıma, gömleğin biçti, Talihsizlik neden bana, sensizlik seçti, Yokluğun cennet olsa, hicrandır!... Veysel Kimene Sevda Şairi (Kem

Rüzgarlar kelimelerimi göğe uçurdu, Nisan'da yağmur acıtır dokundukça, Gökkuşağı   şekli alır, aşkın cümleleri, Aşkın tazelenip, yeniden dokundukça… Nisan’da açan çiçek kadar olamadım, Solgun   yapraklı, kuru daldır, ağacım,               Kıskanırım Nisan’ı, canlanınca bahar, Nedeni şu, bil ki, tutkuyla, sana açım… Nisan’da kediler susar, beklemekteler, Umut, yukarıdan tüm canlıya verilmiş, Kimi doğar, kimi ölür, hayat zaten bu, Benim umutlarım yay, sanki gerilmiş… Nisan’da kan ısınır, alev çakar gönülde, Hicran da – hasrette yaşanır ömürlerde, Nisan'da, başlatır, kendince bahar adımını,   Aşklar palazlanmak ister, bu günler de… Nisan’da, yıllardır neler gördü, kevgirim, Süzüldü yalnızlık ve keder buğdaylarım, Zannetmeyinki farklıdır bende, tüm aylar, Nisan’da dahil, hüzünlüdür yıl - aylarım…   Veysel Kimene Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine

İhtiyacım yok, bilirim, güneşe, Gamzelerin gözlerimi kamaştırır, Sana  bin yıllık kırgınlığım olsa, Gamzelerin, beni tekrar barıştırır… Senin gözlerine her baktığımda, Kendi duygularımmış yansıyan, Moralim yüksek tutulmaz oldu,      Duygularımı, askıda sanır tanıyan… Yine sarılabilecek tek şeyim benim, Kelimeler kaldı, bir bir parçalandı,                 Hayalleri, rüyaları ayıramaz oldum,    Yayıkta sanki, sallandı, çalkalandı… Ruhun meyvesi sevgidir, gerçek bu, Kendimizi değiştirir tümden, açlıksa, Gerçeği ret ederek yaşarsın, artık, Aşkın, çamura bulanmış, balçıksa… Sesinin heykeli bir yapılabilseydi, Aramızda özel bir bağ sanırdım,        Duyma – dokunma, ikisi tek duygu,      Ben yalnız sende, yalnız kalırdım… Veysel Kimene Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fik

Duyulurken uzaktan, aşkımın dinmez çanları, Sensiz geçiriyorum böyle,  anlamsız bu anları, Nerelerde tüketirsin, bensiz  geçen zamanları, Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum… Beyaz halı gibi döşenmiş, sana ak saçlarımla, Yolun da   ağaran, siyahı olmayan kaçlarımla, İçten içe   ağlayan, görünmez göz yaşlarımla, Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum… Dünden   eser yok, kırağı düşmüş her halimle, Gamzelerin yorduğu - tükettiği bu mecalimle, Gönlüme kazıdığın, o ceylan gözlü cemalinle, Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum… Anlamakla, katlanmak arasında tükendiğimle, Gamzelere - dudaklara kapılmış bu benliğimle, İçimde kaybolmayan, daim var olan senliğimle, Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum… Dicle diyen gönlümün, aldığı her nefesiyle, Tutkunun kucakladığı, bu aşkın gür sesiyle, İçimi dolduran, gamzelerin ritmi,   neşesiyle, Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum… Veysel Kimene Sevda Ş airi (Kemal Y