Ben yalnız sende, yalnız kalırdım!…
İhtiyacım yok,
bilirim, güneşe,
Gamzelerin
gözlerimi kamaştırır,
Sana bin yıllık kırgınlığım olsa,
Gamzelerin, beni tekrar
barıştırır…
Senin gözlerine
her baktığımda,
Kendi
duygularımmış yansıyan,
Moralim yüksek
tutulmaz oldu,
Duygularımı,
askıda sanır tanıyan…
Yine
sarılabilecek tek şeyim benim,
Kelimeler kaldı, bir bir parçalandı,
Hayalleri,
rüyaları ayıramaz oldum,
Yayıkta
sanki, sallandı, çalkalandı…
Ruhun meyvesi
sevgidir, gerçek bu,
Kendimizi
değiştirir tümden, açlıksa,
Gerçeği ret
ederek yaşarsın, artık,
Aşkın, çamura
bulanmış, balçıksa…
Sesinin heykeli bir
yapılabilseydi,
Aramızda özel
bir bağ sanırdım,
Duyma – dokunma,
ikisi tek duygu,
Ben yalnız
sende, yalnız kalırdım…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her
türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin
alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
13.04.2014
Yorumlar
Yorum Gönder