yeni yazar

Yazar-Şair Veysel  Kimene Kimdir? Yeni dost ve arkadaşlarım için minik bir biyografi... Asıl Adım; “Kemal YENİCE” 1955 yılında Kırşehir’de doğdum. Kemale ersin, Mustafa Kemal ATATÜRK gibi, okusun paşa olsun, büyük adam olsun diye; adımı Kemal koymuşlar. "YENİCE" biraz da Kırşehir-Merkez yenice mahalleli olduğumuz için, neyse ki her ikisini de seviyorum.. Ben doğduktan üç ay sonra babamı kaybetmişim. Annemin ikinci eşinin Kırıkkaleli (Keskin)olması nedeniyle; İlk - Orta ve Liseyi ; O yıllar Ankara’nın İlçesi olan;   Şimdiki İl; Kırıkkale’de okudum. 1975 Yılında Askerlik görevimi (“Acemi”Denizli- “Usta” Erzurum)illerinde   ifa ettim. 1977 yılında; Vatan borcunu tamamladıktan sonra; Aynı yıl 1977’de ; M.K.E.Kurumuna Muhasebe memuru olarak göreve başladım, Memuriyet esnasında (1989 yılında) dışarıdan; Açık Öğretim Fakültesini de bitirdim. 25 yıllık görevimin ardından, Aynı kurumdan Özel Kalem ve Yönetim Kururlu Şefi olarak, 2001 yılında, Emekli ol

Tutmayın beni geceler, Denizde yüzesim gelir, İçimdeki yangını ben, Sularına yazasım gelir.. Tutmayın beni geceler, Aşkta hep kahrım olsun, Ah bilse tek dileğim şu, Yar yüzü mehtabım olsun.. Tutmayın beni geceler, Hayat yaşadığım belkiler, Pişman olmayan kimdir, Sürüyle bende keşkeler... Tutmayın beni geceler, Dokunuyor yüreğe bazı, Aşkı sundum, döke saça, Acıya hangi yürek razı... Tutmayın beni geceler, Hiçbir bekleyiş inanırım, Bu kadar uzun sürmemiş, Zaman zaman usanırım... Tutmayın beni geceler, Yaramın bağını görün, Hicran dolu yüreğimi, Gecenizde, yıldızla örün.. Veysel Kimene   Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. 28/05/2018

Bilebilirmi!..... Yaşlanıyoruz artık sen ve ben fark edemeden, Sonumuzun böyle olacağını sen söylememiştin, Bir adam sıkışıp kaldı sadece şu tüketen aşkta, Ben buna güz yaprakları derim, sen ne demiştin... Bu hayatın kendisidir, insanlar birini severmiş, Sentez çıkar buradan, çünkü seni sevmek güzel, Gizli gülümsemesini, dudaklarını görenler anlar, Bulutları dağıtır, çünkü güzel yüzü çok çok özel... Bir görünüş tipin var, bişiler yazılası - anlatılası, Yazdım - karaladım kim olduğuma bakmadan, Karakterine derinlik katan, yürüyüşüne katılası, Gözlerinde hiç insaf yok, durmuyor ki yakmadan... Farklı olmayacak kadar gerçeklik gördü gözlerim, Kırık kalbimi çal, bizim bittiğimiz nokta bumudur, Yüreğindeki kireçler çözülmedi, nedir ihtiyacı olan, Güzelliği gül ile yarışanın kalpleri, ayaz, donmudur... Güzellik doğasında var, ama kırar, bana zalimdir, Bendeki sıkı aşkının arasına, zerre ışık girebilir mi? Devam  

Aşk denen adına, yaklaştırıyorsa insanı, insana eğer, Yaklaşamadın, içte bir şey yok, uzağımsın sen benim, Gündelik kaygılar, küçük hesaplar peşinde koşsanda, Bilmiyorsun,   sensizken bile, sen benimsin, ben senin... Yabancı birileri gördükçe, hep söylüyorlarmı   adını, İz bıraktın, özlediğim o gülüşleri yakıyorum içeride, Kesilmiş kaza döndüm, yoldun yarınımın kanadını, Trajedik tiyatro sahnede, ne zaman olacak son perde... Böyle yalnız kaldığım zamanlarda ziyarete gelen yok, Dinleyin sevenler, başa geleni siz düşünün cana yetti, Ne yarın ne de öbür gün, yok, yalnız kalacağım galiba, Feryat - figan arşa değdi, anlamaz, ruhum isyan etti... Her mevsim açılan bir güldün, içimde yaprak yaprak, Her   aşığın gerçek odak noktasıdır, kalem çekili gözler, O ayaz gecelerimde dahi bahar getirirdin sadece bana, Adının değdiği güller soluyor, bahçeler dahi seni özler... Bir kere tutturmuş bir türkü, yüreğim, tam ortasında, Bir çift ra