Aşkın kendisinin bunda suçu neki deme, çok!...
Aşk denen, çoğu
zaman tek kişilik bir oyun,
Melankoli genelde
aşığın en yakın dostudur,
Tabi risk
almadan büyük aşkı yaşayamazsın,
Aşkın bu kötü yanını
gizleyen, koyun postudur...
Rüzgar karşıdan
eserken, hızlıca yol alınmıyor,
Bir ayağın yerde
olmalı derler, hızlı yürüyüşte,
Hayatın bütün soru
- cevapları, aşkından gelir,
Kendi gibi güzel
yola girdin sanırsın görünüşte...
Hayatın acımasız
döngüsünü çok fazla görürüz,
Bu şikayet değil
asla ve elbet, kayıplara tepkidir,
Kendi etrafında
bir duvar örmek, hislerin eseri,
Geride bırakılmayı
yaşatan sana, kısa eteklidir...
Tüm hayatın o
olduğunu sandın, ama yalnızsın,
Kadınlar hakkındaki
gerçekleri asla göremeyiz,
Anıların çalınmış,
susup gülümsemen beklenir,
Koparılmayı bekleyen çiçekmi, hala, bilemeyiz...
Kendimi gölgede
kalmış biri hiç hissetmedim ki,
Parçalanmış yüreğim,
kızgın tavasında kavrulur,
Öyle gülüşü
vardır ki yüzünde, görmeye değer,
Hangi göz
takılsa, bilki, bir kaç bin kez savrulur..
Yeni bir hayat
kadar güzel hiç bir şey yokturda,
Mumun iki
tarafından yakıldığı, görülmez, yok,
Her şeyi gözleriyle
yaptı, bir çift siyah gözlerdi,
Aşkın kendisinin
bunda suçu ne ki deme, çok!...
Veysel Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
20/05/2018
Yorumlar
Yorum Gönder