Kayıtlar

Ekim, 2017 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Unutmak zorundayım!..

Denizciler, yolunu, yıldızlara göre ayarlar, Yıldızım kayboldu, unutmak zorundayım, İdeallerime hiçbir zaman ulaşamayacağım, Işığım kayboldu, unutmak zorundayım... Sadece şu hayal dünyamı zenginleştirdin, Ben de var olan, gülen gözlerimi yitirdin, Aşkımı yaşatmadan, gittin,  yedin bitirdin, Kalbime  kıysanda, unutmak zorundayım... Bir kibrit ışığı kadar bile aydınlık vermedin, Sevinçten çok keder verdin, aşkını sermedin, Sevgilinin vefasızlığı, başka bir şey dermedin, Ayrılığın, gurbet gibi, unutmak zorundayım... Baki kalmaz,  bu gençlik, bitmez mi sandın, Bendeki aşk, iki-üç saatte bitmez, aldandın, Türlü  oyunları oynayarak, aslında kandın,   Gösterdiğin o seni, unutmak zorundayım... Uzun bir baş ağrısı gibi kaldın, yolun dar, Bu adaletin, kasıtlı,  sanki almışım intizar, Adaletin yasalarında bile, adaletsizlik var, Adaletsizliği, seni de, unutmak zorundayım... Deniz kenarında dalga eksik olmaz, gün gibi, Bu kendi ruhu

Aşkın yerine!..

Bu nasıl sabahtır, bu nasıl gün, Gecem gibi güne sitemim gelir, Kayboldu   umutlar, ruh üzgün, Yine de buram buram tütesim gelir... Kaybolmuş sevgilinin aşkına gelip, Irmağın kıyısına minderim serip, Etraftan toplama gonca gül derip, Düşlerde,   hayalde, veresim gelir... Göğüs   altında, ben de ki kayıp, Bitmez-tükenmez günleri sayıp, Toplayıp mangalın üstüne   yayıp, Tümünü kor ateşe, süresim gelir.. Mışıl mışıl uyumam,   ağrılar çok, Büyük zorluklar bende, elde yok, Sıkıntısızdır tabi, aşka doyan, tok, Bendeki bu zıt kaderi, kırasım gelir... Aşk, yürek azığı, seveni aç koyarmış, Açlığın sevgi   ise, kabak gibi oyarmış, Kuşanma aşkı, tepe - tırnak soyarmış, Aşkın   yerine, başka bişi koyasım gelir... Veysel Kimene Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yas

Yürekler buruk bu gün!..

10 KASIM ATAMIZI ANMA GÜNÜNE ATFEN.. Yürekler buruk bu gün! Yine bir sonbahar geldi, Yine bir 10 Kasım, Yürekler buruk bu gün, Buruğuz; çünkü, başladı yasın.... Kasımda en acı gün, Doğan gün kara, esen yel ayaz, Yürekler buruk bu gün, Görülmez etrafta  beyaz... Bu güz, faklı bir güz, Pastırma yazı görülmez, Yürekler buruk bu gün, Dinmez  göz yaşı, yas var silinmez... Ne kaybettiğimizi biliyoruz, Gelmez böyle can dünyaya, Yürekler buruk bu gün, Katlanılmıyor bu vedaya... Kim söyleyebilir öldüğünü, Milletinin  bağrında taşıyor, Yürekler buruk bu gün, Yasın, göğü delip,  arşı aşıyor... Kasım rüzgarı göğsümüze eser, İçinde anlamlı bir buruk acı, Yürekler buruk bu gün, Dinmiyor, dinmez bu sancı... Aramızda değil,  Millet yasta, Mavi gözler. Yok, ok bakışlar, Yürekler buruk bu gün, Bu gün, zor  yataktan kalkışlar... Karadeniz, eğe, akdeniz, Edirne’den, Kars’a Anadolu yaslı, Yürekler buruk bu gün,