yeni yazar

Şu bahtımın, şu ömrümün,   hazanı gelmiş, Kalp kırıklarım batıyor, gönlüm tükenmiş, Sevdiğim kadının gözleri,   meğerse   elmiş, Ne yaptım sevilmeyecek, terk edilecek!.. Gölge benliği hiç durmaz,   ruhumu emer, Gözüme çarpar durmaz, yokluğu kamer, Hissedileni anlatmaya, yetmez kelimeler, Ne yaptım sevilmeyecek, terk edilecek!.. Kim özledim diyecek, pencerede dalarken, Kim gelecek şimdi aklına, dışarı bakarken, Kim sakınacak gözlerden, sevene kıyarken, Ne yaptım sevilmeyecek, terk edilecek!.. Bana   eski günleri arattı, kırılmadı inatlar, Ayrılığı seçmesiyle, bende kırıldı kanatlar, Oysa kuruluydu bağra, yok ki saltanatlar, Ne yaptım sevilmeyecek, terk edilecek!.. Geceyi sararken pencereler,    şafak kaybolur, Beyaz bulutları yitirdim, karanlığa kaydolur, Dumanlı karanlığım, hangi zaman son bulur, Ne yaptım sevilmeyecek, terk edilecek!.. Sevdanın özüne tutulmuştum,   sel oldu gitti, Her şeyimsin, canım   dedim de, el o

Aşka açılan bu gözler, yaşanmış hayatlarımızdı, Coşkun akan çay oldum, aktım inceden inceden, Bezginim, zihnimin üstünde, koca bir yük oluştu, Sevdanın zaten ağır bastığını, duydum niceden!.. Özlemek neymiş ölesiye, gönlüm hasrete sürgün, Sinem yaralandı beyhude, bu sevdanın hali belli, İçime çektiğim, cana derman olmayan nefesiymiş, Yırtarım, yırtınırım, peşinden koştukça temelli!.. Ayrılığını, hasretini çekmek, bizlere şart mı ola, Bu duygu ki, türlü - çeşit acıyı barındırır içinde, Her gün, o güzel günleri, anar, yanar dururken, Gözleri uzaklarda olup, uslanmaz aşk biçiminde!.. Yüreği böylesine, allak, bullak olmamış kimler var? Arzu buruk, içim-dışım üzeri çizik, sorunlu akşam, Ebedi gecesinde bir lahza, derin sükûtum bulunmaz, Hasret çeken gönül, başka destan, başka bir yaşam!.. Bulutlarla dolu, gökyüzünde hava aydınlanmıyor, Arttıkça şu   bağrımın gürültüsü, zaman bile işitir, Birer kaya kesildiler, kaybolan, saklanan yüreği, Ha

Düşlerde yaşayan, neyim varsa hiç oldu, Fırlattı ateşini, ben istemeden, o kondu, Buz gibi soğuk geceler, yüreğime okundu, Hükmetmek imkansız, aşkın yarasına!.. Karanlık Dünya’dayım, tek, bir başıma, Gönülde, yürekte hasret,   arama acıma, Dinlenmiş kalp yok, ne kattı yaşantıma, Hükmetmek imkansız, aşkın yarasına!.. İliklerinde duyduğun, özlemin ta kendisi, Yaralandım,   içte yara, vede acı biberimsi, Dardayım sevdamla, olunmuyor efendisi, Hükmetmek imkansız, aşkın yarasına!.. Kapalı duygulara, eskimez ki yaşanmışlık, Bomboş yüreği, dolmuyor ki hemen anlık, Tüm duygular bende, duymam pişmanlık,       Hükmetmek imkansız, aşkın yarasına!.. Tutsaksın, ezilmektesin, kuru aşk acısına, İçine dökülen gözyaşı, belki budalacasına, Kin dolu düşünceleri var, anlamsızcasına, Hükmetmek imkansız, aşkın yarasına!.. Hani cesur belleriz bizi, her işin başında, Kavak yeli başımızda, ilk adım esnasında, Yer yüzü, gök yüzü benim, deriz, boş s

Yaşanır mı dünyada, yalnızlıkla kol kola, Bir başına yaşarken, sığıntıyım evimizde, Yıldızlarla donanırdı gökyüzü, birlikte iken, Başım bulutlarda, yok yıldızlar göğümüzde!.. Gidişe   dayanamaz, hiç bir fer, hiç bir nefer, Hakkımı haram ettim, ne zaman uslanacaksın, Sevdamı ben yazarım, senden kalan günlere, Görmeyi   istesen, ağlayan gözümle bulacaksın!.. Sevgimin içinde erimek oldu, aşkının bedeli, Ruhumun düşlerini doldurdu, ve dalı günün, Nerede yaşarsan sen, hedefim ulaşmak için, Benliğimin sıçrayışların da, gittiğin o günün!.. Gözlerinin bunca güzelliği elbet kalmayacak, Gecenin içinde solan, çiçekler gibi olacaksın, Havalandığını   hatırlayacağın günlerin olacak, Her şey   değişir, kabarma boşa, mahvolacaksın!.. Güneşin ilk ışıkları, günle vurunca pencereye, Açılırdı perdemiz, hep mutluluk yüzümüzde, Şimdi çekili perdeler, kapalıdır pencerelerimiz, Hangimiz durmadık, söyle, hangimiz sözümüzde!.. Bekleyemem ki, bana bi

Söyle can, ben ne ektim de, hüzün biçiyorum, Gerip gönül olmaz iflah, söyle nedir günah, Ağlayan sabi gibi, her an iç çeker dururum, Kucağımda özlem-hasret, nice sancı, bin ah... Ah ben, ay - gün karanlık, şu başım üstünde, Kalbimin yılgın yalnızlığı, serildiler   önüme, Büyük kasvet uğurlar uçup giden akşam bile, Terk edilmiş bir evin, sabahı doğar günüme... Hala anlayamam, o akşam ne ye kızdığını, Garipliğim uzunca bir hüzün görmektedir, Senin rahatın için nelere katlanmadım ki, O günün acı çığlığı, kulak, beyin delmektedir... Aşkın tüm renklerini çizmem gerekse havaya, Boyarım koca semayı,   elem kuşağı renklerde, Gözlerinin göçü, dargın gün olur kurcalasam, Yıktığın her yerde saklısın, ve de düşüncelerde... Ömrümü bu davada harcadığımı biliyorsun, Gün oldu güneşin altında tatlı huzur alamam, Çaresiz derde şifa elini çok zaman uzatmadın, Sana olan uzaklığıma, inan ki, hiç    alışamam... Gök mavi değil her sabah, kara tüm gecem,

“ Biz bu tür çocuklara saygı duyuyoruz” Dediler, bu gün, nerede mi; tabi ki Ankara/Eryaman Metromall AVM si, çocuk oyunları bölümünde, yeni bir karar mı alındı, yoksa biz mi bilemedik, Otizmli çocuklardan oyun bölümünde hiç bir ücret alınmadı üstelik yüreğimizi de okşadılar.. Yıllarca;çocuk oyun kıvamında iken hep gittik, oyun alanına ait özel kullanım kartları var; hep kartta para yükleyip, çocuğun enerjisini boşaltmasını sağlıyorduk.. Hafta sonları onun günü olurdu ara sıra.. Bizi daha doğrusu Elif Sena gül gibi çocukları dışlıyorlar park ve bahçelerde düzgün oyun alanları yok, gerek mahalleli çocuklar gerek park bahçelerdeki çocuklar tuhaflığına tuhaf bakmalar la cevap veriyorlar... Üzülüyoruz elbette; ama bu tür çocukların ve bizlerin kaderi bu! Dışlanmak, ötelenmek ve hakarete maruz kalmak..Tv lerde de görüyoruz katlanamıyorlar..Haklılar belki ama ateş o kişilerin yüreğine düşmüş olsa idi acaba öyle düşünebilir miydi.. İki Cumartesidir gidiyoruz, Elif Se

Güzelliğe   bakamadan, unutmak niye, Acı yatmaktalar, unutmak eldemi seni, İçimdeki  yangın, güneşi tutuşturacak, Eksiğim ne? Bir türlü anlamadın beni! Yabancı kaldın, en yakın olan anda bile, Gram sevgin, dolmadı dolmadı odama, Yola yalnız çıkmışım, tükettin özüm gitti, Gözler dönüp, içe aktı, değdi mi adama!.. Kıvırdığın saçlara, içten içe hastaydım, Saçlarına gönülden çiçekler yağıyordu, Bıraktığı ışıktan, gözlerimi alamazdım, Öyle garip şeydi, beni sana karıyordu!.. Varlığımızın anlamı nedir, her solukta, Sevsin birbirini canlar, can dan içeri, Öyle tatlı bir dünya olur, cennet sanki, Ötesinde bir söz olmaz, on dan içeri!.. Direnişim ne fayda, var yanardağların, Sevgini toplamadan, özlemin hıçkırdı, Yüreğe seslendim, yankısını alamadım, Sözlerim boğazımda, yüreğim haykırdı!.. Şiirlerle yüreğimi susturmak istiyorum, Seni nasıl yaşarım gör, geliyorsun usuma, Aşka varama yalı, umutlar darmadağın, Kuşkuyla, korkuyla doluyor

Var başımda özlemin, ve gönülde hasretin, Mağrur gözlerinde süzüldüler,   o   nefretin, Oysa atan kalbimde, öyle çoktu ki kıymetin, Şimdi canlanır  en hazin, hüzünler bende!.. Sen ellerimle doğacak, gözlerimde şafak tın, Tüm sevgilerime rağmen, yalnız mı bıraktın, Uykularımı çaldın, demek gönülde uzaktın, Şimdi canlanır  en hazin, hüzünler bende!.. Bağrımda koca koca taş,   sen aklıma gelince, Kulağımda çınlamalar,   hasretliğin   değince, Dünyam yörüngesinden çıktı, o da kendince, Şimdi canlanır  en hazin, hüzünler bende!.. Gömdün aşkı toprağa, hemde canı ciğerimle, Gece - gündüz akıl yok,   oynadın   hislerimle, Başka   hayat bekledin, bıraktın dertlerimle, Şimdi canlanır  en hazin, hüzünler bende!.. Kim elim tutup, temiz yüreğini verecek bana, Hangi rüzgar eserek, ferahlık verir dumana, Garipçe dertlenirim, böyle ansızın vur mana, Şimdi canlanır  en hazin, hüzünler bende!.. Göğün mavisi yapay, akşam serinliği kirli, Biçimle

Özlemlere teslim ettin, benim acılı yazgımı, Evini bırakıp gittin evet, mağrur çalımın la, Duymuyorum, ne bir soluğunu, ne bir fısıltı, Ey kim kocan olacak, ölçüsüz kadınlığın la!.. Hiç anlamadım, daha nasıl sevilir, biri böyle, Uysal anlarda, bahaneler aradın yitmek için, Gülüşünle ısınan beden, soğuk demine kaldı, Sessizlik dinlettin, solgun suret bırakmak için!.. Adın, kalbimin yarısı, yaşamın geri kalanıydı, Sevgim dört mevsimdi, bilmedin parladığını, Şimdi kendi kendimle konuşuyorum, içten içe, Beynimde vınlamalarım, sanmam anladığını!.. Sen vardın, özlemlere ısınmamış, bir yüzle, Hayatı bölüşürken, güleçliğimiz top doluydu, İçime nefesin karışarak, o tatlı öpüşlerinle, Saklıydı taze güzelliğin, yüreğimde uluydu!.. Aydınlık mı bulurum, acılı geçen akşamlarda, Yüreğinde saklımıydı, ayrılığı seçtiren özellik, Özlem dolu derde, bekledim kader, sifon çeker, Ne yapsın kader, göz önünde geçerken güzellik!.. Kaş kaldırıp, hatır kı

Aklım, gözlerin bakış altında yiterdi, Süzülür kaşlarının arasında, ne diye, Çalkantılar, dürtüler, beni hoş ederdi, Bana hırçın dalgalar, onda ki   hediye... Ömrümüz avuçlarında günün telaşı, Üzerek, kolun    uzatır, gözden, yüreğe, Bakışı kalmış yıkımda, özlemi fışkırır, Köz kazıp, kömürünü   yakar, yüreğe... Yankısıyla gezindi hep yalnızlığımda, Terk edişi ağır yüktür, köpük köpük, Değir mi gözlerin, ipek bakışı da yok, Şimdi bir divaneyim, sölpük sölpük... Bir zaman bakışının ışığı okşuyordu, Ne zaman hiçlendim, aşk nerelerde, Bir yığın hasretliğin dövdüğü halde, Boğulurum, şu bıraktığı kederlerde... Ağlar yardan öksüz, hiç yüzü gülmez, Ayırım yaparsın, bakıp aşkın rengine, Ey hasretlik, çoğumuzun inlediği sin, Nice ehli bırak, ben mi çıktım dengine... Söyle nasıl ederim, niye var kederim, Hasret neme lazım, varlığı yok oldu, Dilin düğüm olur, söz söylemen halime, Yaşam sevincimi aldın, yaptığın çok oldu... Bir ömür

Babam  bana derdi ki;   “ Oğul, hata   yapmamak   elimizde” Gece sessizliğinde söylenecek tek kelime, hata yüreğimizde, Benim deneyimim bundan farklı değil, yaşadım ben denizde, Yaymış bulutları gönlümüze, dökülür, aşkın acı damlaları!.. Bir ruhun kaldırabileceği sessizlik, daha ne kadar sürecek, Cezalandırılıp  yaşama korkusuna,   hangi   ömür   yetecek, Kadının, uzun süren yalnızlığına, elbette son vermeyecek, Yaymış bulutları gönlümüze, dökülür, aşkın acı damlaları!.. Kendi yönteminle kazanamazsın, aşk insanı farklı oluyor, İnsanın beğenileri şaka   gibidir, gelip, o yüz, seni buluyor, Düşünmeden uyunmuyor, çünkü, ruha inen ışık büyüyor, Yaymış bulutları gönlümüze, dökülür, aşkın acı damlaları!.. Kurşunu kendi davranışları ateşledi, ölümsüzlük beklerken, Nabzını hisseden, ona has saklı dürtüler, harekete geçerken, Etkili olan şimdi aşk kurşunu, her kes ölmekten korkarken, Yaymış bulutları gönlümüze, dökülür, aşkın acı damlaları!..

24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜNE ATFEN.. BÜTÜN ÖĞRETMENLERİMİZİN 24 KASIM   ÖĞRETMENLER GÜNÜ KUTLU OLSUN!.. Benim bilgi kaynağım, Sevgili öğretmenim... Sende saklı güzellikleri, bana sen öğrettin, Kurallara uymayı, saygıyı, sevgiyi, okumayı, Bize yazmayı öğrettin.. Hepimizin koruyucu meleği, tatlı tatlı bakan, Bütün çocukların annesi.. Şefkatli kolların sevgi doludur, o değerle kucaklarsın bizi.. İnan sen bir ışıksın, Aydınlatırsın bizleri, Doğruyu, güzeli, Vatanıma, Bayrağıma, Baş öğretmenim, Atamıza    sevgiyi, bize sen öğrettin... Tüm öğrettiklerini unutmayacağım ve öğreteceklerini de... Tuttuğun bu ışığı, Yansıtacağız geleceğimize... Siz, eğitim ve öğretim yolunda azimle ve coşkuyla yürüyen, mutlu bir öğretmensiniz.. Bu gün, senin günün, Benim canım öğretmenim.. 24 Kasım Öğretmenler günün kutlu olsun!.. Veysel Kimene  Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine ait