Dön bekliyorum!..


Söyle can, ben ne ektim de, hüzün biçiyorum,
Gerip gönül olmaz iflah, söyle nedir günah,
Ağlayan sabi gibi, her an iç çeker dururum,
Kucağımda özlem-hasret, nice sancı, bin ah...

Ah ben, ay - gün karanlık, şu başım üstünde,
Kalbimin yılgın yalnızlığı, serildiler  önüme,
Büyük kasvet uğurlar uçup giden akşam bile,
Terk edilmiş bir evin, sabahı doğar günüme...

Hala anlayamam, o akşam ne ye kızdığını,
Garipliğim uzunca bir hüzün görmektedir,
Senin rahatın için nelere katlanmadım ki,
O günün acı çığlığı, kulak, beyin delmektedir...

Aşkın tüm renklerini çizmem gerekse havaya,
Boyarım koca semayı,  elem kuşağı renklerde,
Gözlerinin göçü, dargın gün olur kurcalasam,
Yıktığın her yerde saklısın, ve de düşüncelerde...


Ömrümü bu davada harcadığımı biliyorsun,
Gün oldu güneşin altında tatlı huzur alamam,
Çaresiz derde şifa elini çok zaman uzatmadın,
Sana olan uzaklığıma, inan ki, hiç  alışamam...


Gök mavi değil her sabah, kara tüm gecem,
Çöküntü suskunluğu kalbimin her yerinde,
Güneş sürmeli gözlerin, nerelere  bakıyor,
Kırgın kırgın bakmanı, özledim gözlerinde...


Tamamlanmadılar, yarım kalmış rüyalarım,
Mekâna süzülen gölgeleri, sana benzetiyorum,
Yüreğimi bir kuş çırpınışıyla, öylece bıraktın,
Gözler kavuştu ağlamaya, dön bekliyorum...





Veysel Kimene
 Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

19/12/2019

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...