Ben hasretliğini, attım geceye!..
Özlemlere teslim
ettin, benim acılı yazgımı,
Evini bırakıp
gittin evet, mağrur çalımın la,
Duymuyorum, ne bir
soluğunu, ne bir fısıltı,
Ey kim kocan olacak,
ölçüsüz kadınlığın la!..
Hiç anlamadım,
daha nasıl sevilir, biri böyle,
Uysal anlarda,
bahaneler aradın yitmek için,
Gülüşünle ısınan
beden, soğuk demine kaldı,
Sessizlik dinlettin,
solgun suret bırakmak için!..
Adın, kalbimin
yarısı, yaşamın geri kalanıydı,
Sevgim dört
mevsimdi, bilmedin parladığını,
Şimdi kendi
kendimle konuşuyorum, içten içe,
Beynimde vınlamalarım,
sanmam anladığını!..
Sen vardın,
özlemlere ısınmamış, bir yüzle,
Hayatı bölüşürken,
güleçliğimiz top doluydu,
İçime nefesin
karışarak, o tatlı öpüşlerinle,
Saklıydı taze
güzelliğin, yüreğimde uluydu!..
Aydınlık mı bulurum,
acılı geçen akşamlarda,
Yüreğinde saklımıydı,
ayrılığı seçtiren özellik,
Özlem dolu derde,
bekledim kader, sifon çeker,
Ne yapsın kader,
göz önünde geçerken güzellik!..
Kaş kaldırıp,
hatır kırıp, acı söz mü dediydim,
Benden uzağa
çeken neydi, hasretini çektiğim,
Uzakta kalan
güzelliğin, bende ne vefası olur,
Hicranla meşgul
olan, günahlanır sevdiğim!..
Bir günlük ömre
kıvanmakla, günah işledin,
Bir bak, “ahvali
yaman” der, sorsan niceye,
Kalmasa da güç - kuvvet,
ben de ay yüzün,
Gittin gideli, ben
hasretliğini, attım geceye!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
04/12/2019
Yorumlar
Yorum Gönder