yeni yazar

Dün bilmediğimiz çok şeyi gördük,   öğren dik, Yalnızlık getiren hayata, işte,   böyle bilen dik, Kolayca terk etti, ardı sıra seslendik-dillen dik, Bir umut esintisi, düşürmüyor gönlüme!.. “Benim oldu dünyalar” derdi, evliliği överdi, Anılarını düşünmeden, nasıl ayrılığa göverdi, Uzun uzun düşünmeden, son  kararını verdi, Bir umut esintisi, düşürmüyor gönlüme!.. Dediler “şimdi tükendin”, kaldın mı gölgesiyle, Şikayetin çoğalacaktır, vardın,    onun nefesiyle, Yalnızlık tek kanıttır, dopdoluydun gür sesiyle, Bir umut esintisi, düşürmüyor gönlüme!.. Duvarlar benimle, buldum karanlığın keşfini, Sessizliğimin ışıltısı olmaz, bulamam meşkini, Uyumayan gözler var, uykuyla kestin ilişkini, Bir umut esintisi, düşürmüyor gönlüme!.. Bütün çağlarda böyledir, ellerinden akarsa yâr, Binlerce çağın içinde, aşık gezmiş, diyar,   diyar, Onca yılın aşkında, kim olmuş ki tam bahtiyar, Bir umut esintisi, düşürmüyor gönlüme!.. Günahından onca kirlen

Emeğim çok olsa da, tutmuyor ki düzen, Çektiğim bin bir çile, vardır beni üzen, Hayırsız bir yâr çıktı, o gönlüme süzen, Anlamsız gurur, hasretin, koynuna attı!.. Değişik huylu, sanmayın sakin durur, Gönlümü kaptırdım, yol onda durur, Kor eyledi bu sinemi, yangını durur, Anlamsız gurur, hasretin, koynuna attı!.. Konuşurken destursuz, dolaştırır dilini, Eli hiç iş görmezdi, ağrıtmaz dı belini, Hayallerim var idi, o arzumun gelini, Anlamsız gurur, hasretin, koynuna attı!.. Canı sıkılınca eserdi,   poyraz yel gibi, Çağlayıp kabarırdı, coşan bir sel gibi, Bize nazar mı değdi, sevenine el gibi, Anlamsız gurur, hasretin, koynuna attı!.. Günlerce hiç görüşmedik, niye küstü ebedi, Keşke bilebilseydim, kalbi   zıttını söyledi, Düşüncesiyle doldum, göz uyku görmedi, Anlamsız gurur, hasretin, koynuna attı!.. Çıkmıyor aklımdan, gelmez ki doğru yola, Menzili ayrılık oldu, vermiyor bir tek mola, Sofram açık, gönül seriliydi, yakışmaz   kula

Sevmemizi sağlayan, farklılıklardır, güzelleştirir her şeyi, Yaşamak aşkı, tek ve hür, ve de hayal kurmak,   geleceğe, Hayata tarifsiz bir anlam katar, gam zede ki aşkın gizemi, Aşk gam zen, gam zen ciğerim dememi, çevirdi bilmeceye!.. Yeni   hayatı boyunca, ne kadar çırpındığımı göremiyor, Eleştirse bari beni, arayıp sormaz, sözde,   bana darılmış, Aşkta gelişmelere, ders vermek düşüncesi, insanlığa ayıptır, Gerçeğin peşinden ayrılmak mümkün mü, gönül   sarılmış!.. Birbirimizden uzaklaşmakla, hayatım hiç dolu dolu olmaz, Bu Şubat ayının en soğuk günlerinde, içerim çok yanıyorsa, Aşktaki güzellik ve kutsallık duygusundan zerre  yok ama, Onu düşünmek demek, aklım, hüzün ve kederle uyanıyorsa!.. 14 Şubat sevgililer günü, ağır kanlı olmayı nasıl başarıyor, Duygularına kapılıp gitmeyi, canım isterken her gününde, Yürek kapılarını kapalı gördüğümde, kendime kızıyorum, Sahip çıkmayan, çaba harcamayan ben miyim, bu gün de!.. Aşka hayır mı diyors

Bu dünyada en kolay şey, meğer, seveni terk etmekmiş, Hikayesini öyle yapılandır ki, onca nefreti saklı kalsın, Hayatın acımasız döngüsünü, ondan   fazlaca gördüm, Etrafına ördüğü duvarında, gizli hisleri, onda kalsın!.. Hayat hiç adil değil, geride bırakılmanın nedir nedeni, Susup, gülemem, anılarım   çalınmış gibi hissediyorum, Bana düşen kendimle kalmam mı, aşk denen berbatmış, Bulutları dağılmayan, mutsuz yüzümü kastediyorum!.. Sevdanın sırrı, yüreğe - gönüle girince belli oluyormuş, Daha yakı cı var mı? Çiğnenip tükürülmüş, yer desin, Gönlün kimi seveceği hiç belli olmuyor, kader demeli, Kalbimden kalbine bir yol uzandı, şimdi ne hal desin!.. Aşkın paydası, imkansızı elde etmekmiş bir düşünürsek,   Hayatta en iyi şeyler bedava iken, türlü bedel ödüyorsun, Aşk yeniyken, hiç başa değmiyormuş, fırtınasından önce, Başına gelecekleri asla bilmeden, hep böyle seviyorsun!.. Şimdi ne zaman bir düğme ilikle sem, ayakkabı bağlasam, Hayatta hâl