Kedi!..


Merakla camı şöyle kapattım,

Cadde üzerinde büyük bir kapı,

Giydim takım elbise ve ayakkabımı,

Her zaman ki o güzel kadın, gibi,

Yanımdan geçerken bana sanki:

“Sevgilim”dedi, kayboldu gitti,

Rüzgardaki pamuk yumağı gibi,

Kapının önündeki o minik kedi…


Soğuktan yada açlıktan mı?Nedir?

Bir sabah uyandığımda, yine;

Kapının önüne uzanmıştı, öylece,

Yatıyordu sessizce,

Veda etmiş hayata,

Sevdiğim o yavru kedi….


Duman adını kızım koydu,

Soğuktu kaderi onunda buydu,

İsteği ekmek azda suydu,

Azıcık ömrünü yaşadı doydu,

Sevdiğim o yavru kedi….


Bir yavru ölmüş nedir ki?

Oysa bir candı, yaratılmıştı,

Tıpkı sen gibi ben gibi,

O artık yoktu aramızda,

Hüzne boğdu bizi öylece,

Sevdiğim o yavru kedi…



Veysel Kimene

Sevda şairi

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.










Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...