Ey duvar!...




Yokuş yukarı yürüdüm,
Bir kaç saat  dinlenmeden…

Nefes nefese idim,
Dinlenme ihtiyacı doğdu…

Bir yanı hasarlı duvara öylesine yaslandım ve,
İncelemek geldi içimden,
Baktım, bir yanı yıkık, bir yanı dökük, virane…

Gönlüm dedi ki:
 “Seni de harap etmişler”
Yarı kerpiç duvar, el değdikçe ufalanıyor,
Rüzgar bir vurmuş, yağmursa beter,
Sesi yok, feryadı yok,
”Dokunmayın bana” diyebilse…

Ey duvar!
Önceki durumuna ne olmuş?
Heybetin gitmiş, üzerin toz-toprak dolmuş,
Yıpratanın kastı ne?
Ulu orta yerde kalmışsın, kimsesiz halinle…

Senin de kaderin bu!…

Sende,
Ömür törpüsü alansın,
Sana yaslanan şu insana bir bak…

Senden, farkım ne?
Sevdim, yıprandım,
Her zaman, yalnız kaldım,
Yıkık-dökük-virane…


Veysel Kimene
Sevda Şairi       
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...