Ey duvar!...
Yokuş yukarı yürüdüm,
Bir kaç saat dinlenmeden…
Nefes nefese idim,
Dinlenme ihtiyacı
doğdu…
Bir yanı hasarlı
duvara öylesine yaslandım ve,
İncelemek geldi
içimden,
Baktım, bir yanı
yıkık, bir yanı dökük, virane…
Gönlüm dedi ki:
“Seni de harap etmişler”
Yarı kerpiç duvar, el
değdikçe ufalanıyor,
Rüzgar bir vurmuş,
yağmursa beter,
Sesi yok, feryadı
yok,
”Dokunmayın bana”
diyebilse…
Ey duvar!
Önceki durumuna ne
olmuş?
Heybetin gitmiş,
üzerin toz-toprak dolmuş,
Yıpratanın kastı ne?
Ulu orta yerde
kalmışsın, kimsesiz halinle…
Senin de kaderin bu!…
Sende,
Ömür törpüsü alansın,
Sana yaslanan şu
insana bir bak…
Senden, farkım ne?
Sevdim, yıprandım,
Her zaman, yalnız
kaldım,
Yıkık-dökük-virane…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder