Şu gönlüme şifasın!...
Osman bey,
Bir gün bana:
“Senin adın Mülayim,
“Sen sert olamazsın”
Demez mi!
Düşündüm kaldım…
İnsan insanın
aynasıdır,
Fakat;
Gerçek,
Karşındakine
bakarken,
Kendini görürsün,
“Ağzından çıkan
sahibine aittir”
Derler…
Neden mi?
Aslın da, ruhunda
gizlenen, bilinç altı benliği,
Söyletir söyleneni,
sanır ki başkasına laf ettim…
Bu yüzden,
Bumerang gibidir,
döner-dolaşır sahibini bulur,
Bir bakmışsın, tıpkı
dediği gibi kendi…
Halin neyse bilirsin,
Anladın sa hakikati,
Ben de sevdiğim
kadına derim ki:
“Üzerlik sin,
devasın,"
"Şu gönlüme şifasın”
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder