Gerisi yalan!...

Yürüyüşe çıktım dün akşam,

Sekizle, on arası,

Şöyle ilerledim gece gece,

Siren sesleri yankılandı, ürperdim...

112 acil ambulansı, nasıl da acı acı,

Hangi insan etkilenmez, kimdi? Neydi?

Böyle acil olan…

Bir gece yarısı olmak üzere, dolaş, dolaş,

Eksik yanlarım,

Bir otobüs durur önümde, inenler mahalleden mi?

Yok bunlar kibirli değil, ya da kendini beğenmiş...

İki ihtiyar delikanlı, el ele - kol kola, bu nasıl özgüven,

Bu nasıl,

Dayanışma…

İnsan derki:

“ Sağımdan soluma tek başımıza dönebilmek asıl olan”

Yada;

“Çöktükçe sevdiklerim uzaklaşır oldu”

Birde;

“El ayak tutarken hep yanımdalar dı, bunlara ne oldu”

Son duan;

“Ya rabbi, koyma ortalarda beni”

Ya sonra?...

Sonrası yalnızlık, doğarken sesli ağlamaklı, sonumuz sessiz,

Önce ciğerden gelir haykırıklar, sonrası sessiz ağlamaklı,

Süzülen hep aynı yaş, göz kapaklarından…

Hakikat  şudur ki;

Eken-biçer şaşmaz,

Sevgi dolu yürek, kavramlar taşımaz,

Bir gönül fetih edersen, diğeri yer bulamaz,

Niceleri  geldi-geçti işte,  kimseye kalmaz,

Meyil etme dünyaya,

Oluyor her emeğin talan,

Asıl olan sevgi,

Gerisi yalan!...

Veysel Kimene
Sevda Şairi       
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.