8825 no’ lu oda da!.
Ne isterdim,
Seninle bütün olmak,
Gözlerine bakarak,
Derinler de boğulmak…
Yıl 1842 ‘de
kaybolduk,
Bir sokakta ikimiz,
Sonra;
Sonra;
Önümüze çıkan,
Emsalsiz büyüklükte,
Yeni bina vardı,
“Şans Oteli”
Enine geniş, taş
duvarlar,
Heybetli duruş,
gizemli,
Hasarsız, kusursuz,
Tıpkı saray,
kraliçeleri barındıran…
Ve;
Kendimizi buluverdik,
Kendimizi buluverdik,
8825 no’lu oda da...
Öpmek istediğim de,
Nazikçe başını,
Çevirdin,
Her şey yolunda
derken,
Uyandım günümüz de…
Gerçek olsaydı,
Aradan,
Aradan,
Bir 170 yıl daha
geçse,
Hatırlardım,
Yaptığım
yaramazlıklar,
Olsun, senin nazın,
8825 no’lu oda da…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder