Çingenem!...
Çin çin ‘den aldık
kızı,
Çingene’nin hası
çıktı,
Kalaylı kap sandık
onu,
Kullanmadan pası
çıktı…
Düdüklüde tavuk
pişti,
Hepsi tavana yapışıp
kaldı,
Akşama yemek
beklerken,
Ağzım-dilim apışıp
kaldı…
Yürü dostum taban sende,
Gelme eve ya dışarıda yat,
Kokudan her gün ölsen de,
Mecbur koynunda zıbar yat…
Güzelliğe zeval
gelmez,
Gören döner bin kez
bakar,
Yalnız beni yakmaz
öyle,
Cihan bilse hepsin
yakar…
Süpürgeyi kafanda
bil,
Merdane gibi
kullanır,
Belki ağda yapar sanın,
Canı tatlı hep
kıllanır…
Pembe güller
fistanında,
Yanağı gamzeli gelin,
Zor biri olsa da
benim,
Olamaz ki artık elin…
Ağzı öyle laf yapar ki,
Çatal kara dut
kurusu,
Leke yok bendi sağlam,
Ona sorsan bir durusu…
Çadır kurmuş
zamanında,
Çayır çimen yere
yatmış,
Kuş tüyü yatak
sunsan,
Bilmem neresine
batmış…
Aldandı gönül bir kere,
Ay parçası sanı
verdik,
Yüzde keramet yok
imiş,
Güzelliğe kanı verdik…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
06.12.2012
Yorumlar
Yorum Gönder