Gülüm!...



Hüznünle yaktın, bıraktın izlerini,         
Gelecek kevgirinden, bende süzüldüm,
Zehrin ihanetten daha katı vurdu,
Acı ırmakların, yıktı  be gülüm…            

Dengini bulmadı şu garip gönül,
Keşke dürüst olsaydı tüm yazılar,
Bir dost bile kalamadım seninle,
Orak elinde, vurdun be gülüm…

Kutuplar kadar soğuktu kalbin,
Prangalı yüreğimi gördün, güldün,
Dillerde dolaşaydı bütün sevdamız,
Makberi gönlüme, yazdın be gülüm…

Dayan dedim yüreğime, dayan,
Şafaklar olmasa, doğmasa günün,
Azrail olmuş o,  aşkıma kıyan,
Cehennemi, yaşarken, gördüm be gülüm…

Yıldırımlar çarpardı, garip gönlümde,
Yağmura sığmadım, göğe sığmadım,
Göklere feryat ettim, ne etti diye,
Kapatma sayfayı, yapma be gülüm…

Ben yine, kazma- kürek, aşk yoluna,
Toz ile külünü savur, savur da gitsin,
Yanan benim, sevdiğime olmasın zarar,
Bedenim yaşarken, yoksun be gülüm…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...