Gören ben, hisseden ben!...
Seni ben yaşadım,
Hiç kimse değil,
Riskler varken de,
Bağımsız,
Ortaksız tattım
acıyı,
Zihnimde yok
sensizlik,
Şafak ağlar
gözlerinde,
Biliyorum hep
bensizlik…
Gözlerinde vuruldu
kalp,
Oklarına hedef,
Umutlarım benim,
kurşunlarsa senin,
Sızan kan olsun,
Yeter ki sızma
içimden…
Ömrümün boşluğu zaman
tüneli,
Özlemler-hasret-bin
yıl öncesi,
Yaralıyım yaralı,
fakat;
Mutsuzdum ben, sensiz
öncesi…
Kalbimdir ateşlerle
buluşan,
Dumandır
göremediklerin,
İşkencen yokluğun,
İsteğim tüm
kavgalarım…
Direndim yokluğuna,
Baktım umut
penceresinden,
Çökse de omuzlarım,
Hicranlar sarsa da,
Yıkılmaz umutlarım…
Kimsesiz yüreğimi,
Bir tepside sundum
da,
Bedeller ödetiyorsun,
Doğmayan şafaklarım
da,
Öfkeler kusarsın,
Işıksız sabahlarımda…
Acıları ben yaşadım, sana
göre ne var,
Görünmez ufuk ama,
Görecek bir gelecek
var…
Yalnızlık benimse,
Kokun sa genzimde,
Rüzgarın kokusuyla
karışsa da,
Kirlenmez hiç unutma…
Saçlarının karası,
Bende gönül yarası,
Tavanda ahlarım,
Sende küfür yüklü
gözlerin…
Dehlizlerdeyim bırak,
Anlanmayan, can benim,
Kainat sağır olsa da,
Sağır olmayan da
benim…
Her yürek benim gibi,
Sensizliğe mahkum mu?
Ben yaşarım
sancıları,
Nemruda da direnen
ben,
Yaşasam da
sensizliği,
Gören ben hisseden
ben…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder