Yanarsa senin yüreğin yansın”…
Solunum cihazını
almadan çıktım,
Sokağa;
Sanki havaya
karışmış,
Hücrelerin,
Atom parçaların,
Soludukça,
İçime çeksem,
Düşüncesi...
Oysa,
Takmalıydım cihazımı,
Yoksun...
Sensiz,
Bu hava zehirliyor beni…
Gözlerinin, arkasındaki,
Zeki,
Akıllı oluşunu da
aradım,
Sendeki güzellik
yalnızca,
Bakışların mı?
Saba Melikesi kadar
güzelliğin var...
Nar gibi dudakların,
Emsalsiz yanakların,
Yanaklarda gamzeler…
Sıkı saran kollar,
Kremli,
Hoş kokulu,
Narin eller,
Etkiler elbet...
Açık sözlülüğün,
Açık gözlülüğün,
Özelliklerine birer
ilave…
Bir kadın da olması
gereken,
Ne?
Var olanı görmemezlik
yapamam,
Harikalık dolusun.
Özünde cesur,
Koşu yolunda kısrak…
Bu kadar fazla
üstünlük,
Olamaz,
Birazda başkalarına
kalsın...
Ulaşılamamak acı
olan,
İstediğin de bu!
Ve diyorsun ki:
“Seversen ben
böyleyim,
Bana göre bir şey
yok.
Yanarsa senin yüreğin
yansın”…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder