Şu Yalnızlıklar!..

Güvenlisi  nerededir  yok   dost – kandaş,
Hepsi karşında durur, olmadılar yandaş,
Oturup  konuşmaya, kaç tane var sırdaş,
Kalmışız hep  böyle dostlara hasret!..

Dost dediğin ya kıskanır, yada ele satar,
Düşü versen, üstüne,  on beş  takla atar,
Olan olsun dersin, olacakları kim takar,
Kedi bile nankördür bu hayatta...

Sevgiye  hasrettir  nice nice gönüller,

Acıları, sıkıntıları, ölümleri görürler,                   
Zalimlerle geçiyor, tükenen ömürler,
Cehennemi yaşatırlar dünyada...   

 

Oysa sevgi dalları sarsaydı ruhumuzu,

Sevgi pınarlarından alsak  suyumuzu,

Öfke - nefretten koparsak huyumuzu,

Arınsak silinmez günahlarımızdan..  

       

Göremem ki  gerçek sevgiyi yanım da,

Üzüm salkımıda koruk kalır dalım da,

İki kürek yok, sade tektir sandalım da,
Alabora olurum ummanlara açılsam...

Yıldızlar, bulutlarla birer birer terk etti,

Kar indirdi yere, birde gönlüme,  ne etti,
Yastığın taş, yatağınsa dağlar, diye diretti,

Şu kaderimi kıramadım bir türlü...

Kirlenen zalim dünyaya bende direndim,
Gönül tarlasına sevgi ekenlere imrendim,

Aşk olmasaydı eğer, o zaman ben bendim,

Aşkta, sevgide buldum gerçek benliği...

Yasak koyamasalar artık tüm sevdalara,

Aşk benzemese derim oyun -kumarlara,

Son verilse kırılgan camdan  duvarlara,

Böyle çekilmez olmasa, şu yalnızlıklar!..

Veysel Kimene

 Sevda Şairi

(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

23/09/2018