Ölmez ki hiç, nefesin soluyan!..
İnce parmaklarıyla
okşayıp tarardı saçları,
Öyle yumuşak, tatlı,
çekici bal sözleri vardı,
Çok zordu, görmediği aşkıma ikna etmek,
Şaha ser üsluplar dener, hep beni kovardı...
Heyecan uyandırma
hali, derin fizikse onda,
Her an hakkı zikreden,
kullar gibi anarım,
İnsanlar üzerinde
etkiler meydana getirirken,
Ulaşılmayan yüce
dağdır, bu halime yanarım...
Etkiye - güdüye
teslim olmamak kaçınılmaz,
Gördüm güzellikler isteyip peşinden gideni,
Nazarla
yapıtlarına göz etmemek mümkünmü,
O dudak varya, o
gamze, besbelli aşkın nedeni...
Baldan, tuzdan
anlayanlar bilir hayatın tadını,
Yaşamın, boğuk,
uyuşuk havasını tatlılaştırıyor,
İnsan kendine
göre yeni tatlar alır, havası bulur,
Eskimezliği buradandır, kendini farklılaştırıyor,...
Merak ederim,
onca veballe, gece nasıl yatıyor,
Göze alamazdı bu
kadarı, biraz aşka sarılmalı,
Çaresizlikle kuşatılmış
insanların suçu nedir,
Hep kendinde
tutmayıp, güzellikten sıyrılmalı...
Aşkta ölümsüzlüğü
yakalaya bilen anlar, bilir,
Onu gören düşer aşka
gece-gündüz zikreyler,
Öğrendim öğreneceğimi, aşkının yıllarından ,
Cemali sade yakmaz ki,
düşündürür, fikreyler...
Arı gibi çiçekleri gezdim bu tadı hiç bulamadım,
Ondaki al dudağı gibi, varmıdır kuyruksallayan,
Ölümsüzlük saçıyor, her bir nefes alıp verişinde,
Şu fani dünyada, ölmez ki hiç, nefesini soluyan!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
25/09/2018
25/09/2018
Yorumlar
Yorum Gönder