Ölmez ki hiç, nefesin soluyan!..




İnce parmaklarıyla okşayıp tarardı saçları,
Öyle yumuşak, tatlı, çekici bal sözleri vardı,
Çok zordu, görmediği  aşkıma ikna etmek,
Şaha ser  üsluplar dener, hep beni kovardı...

Heyecan uyandırma hali, derin fizikse onda,
Her an hakkı zikreden, kullar  gibi anarım,
İnsanlar üzerinde etkiler meydana getirirken,
Ulaşılmayan yüce dağdır, bu halime yanarım...

Etkiye - güdüye teslim olmamak kaçınılmaz,
Gördüm  güzellikler  isteyip peşinden gideni,
Nazarla yapıtlarına göz etmemek mümkünmü,
O dudak varya, o gamze, besbelli aşkın nedeni...

Baldan, tuzdan anlayanlar bilir hayatın tadını,
Yaşamın, boğuk, uyuşuk havasını tatlılaştırıyor,
İnsan kendine göre yeni tatlar alır, havası bulur,
Eskimezliği buradandır, kendini farklılaştırıyor,...

Merak ederim, onca veballe, gece nasıl yatıyor,
Göze alamazdı bu kadarı, biraz aşka sarılmalı,
Çaresizlikle kuşatılmış insanların suçu nedir,
Hep kendinde tutmayıp, güzellikten sıyrılmalı...

Aşkta ölümsüzlüğü yakalaya bilen anlar, bilir,
Onu gören düşer aşka gece-gündüz zikreyler,
Öğrendim  öğreneceğimi, aşkının yıllarından ,
Cemali sade yakmaz ki, düşündürür, fikreyler...

Arı gibi çiçekleri gezdim bu tadı hiç bulamadım,
Ondaki al dudağı gibi, varmıdır kuyruksallayan,  
Ölümsüzlük saçıyor, her bir nefes alıp verişinde,
Şu fani dünyada, ölmez ki hiç, nefesini soluyan!..



Veysel Kimene
 Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

25/09/2018



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...