Ama yokluğuna doğmuşum!…


Ama yokluğuna doğmuşum!…


06 Ankara sanma sakın,
Sadece o gün de doğmuşum,
Mayıs ayı nı  birde eklesem,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Avuçlarım sıcaklığını arar,
Nerde sen görsem, içim yanar,
Şiirlerle deşerim, kalbim kanar,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Taşıdığım yük bir eşek yükü,
Dilimde sensizlik acıklı türkü,
Senden başkası sevemem bil ki,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Yaşamım sensiz ve anlam sız,
Günlerim yalnız ve sevdam sız,
Sanma sakın bu insan  gam sız,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Başım taşa koyarım, yastığım yok,
Deşelersen yüreğimi, senden çok,
Dönmen bile yetersiz derman yok,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Aşk kapısı aralı mahşere kadar,
Dertli doğdum anamdan, bu kader,
Eklendi bir de sensizlik ve keder,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Dertten yakam sökük, boynum bükük,
Toplanmaz yerden yaram binbir dökük,
Hançer sırtta değil, inan yürekten sökük,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Yaşam dediğin nedir ki, beklenen nerede,
Atar seni düşürür, görünmez çaresiz derde,
Yüreğine - gözüne inmiştir o zalim  perde,
Ama yokluğuna doğmuşum…

Hayallerimiz, tükenmez, kurar gideriz,
Aşk ateşi yakar, mum gibi erir biteriz,
Cümle alem sevmese de kime ne deriz,
Ama yokluğuna doğmuşum…


Veysel Kimene


Sevda şairi
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

04.05.2012

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...