Tek yol!...



Her insan inan ki bir kere sever,
O aranan sevgili  sen gibiyse eğer,
Aşk denen efsane yaşamak için,
Sevgilin  uğrunda ölmeye değer…

Her zaman masalcı bir yönü vardır,
Yaşanır biter, bazen yeniden doğar,
Sevda denilen bu kasırga var ya hep,
Belki okyanusta yada karada boğar…

Altın harflerle yazılan abidelerden,
Cümlenin anladığı tek anlatılandır,
Sevmek adama yük değil ümit verir,
Dünyada en bedbaht  kişi aldatılandır…

Aslında güzel kızsın hiç olmanı istemem,
Benimle bütünleşerek başkasına itici ol,
Beni nereye götürürse götürsün bu aşkın,
Bilesin üzerinde yürüyebileceğim tek yol…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


04.11.2012

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...