Maniler!...

Yaslandığım duvar kadar,

Yıkıksın şu gönlümde,

Bir tek senden darbe aldı,

Şu tükenen ömrümde…

Göz yaşlarımı demet yaptım,

Hasret vazosunda sakladım,

İnci tanesi gibi dizdim onu,

Meğer buymuş aşkların sonu…

Erittin de tele döndüm,

Yapışmayan pula döndüm,

Mecnun gibi kula döndüm,

Yaktın kül eyledin beni…

Yere serdim kilimi,

Elim attım maşrapaya,

İçi dolu su idi,

Su vereydi iyiydi…

Nargilenin ucu bozuk,

Nefes çektim gelmiyor ki,

Halimi anladı herkes,

Zalim  bir tek bilmiyor ki…

  

Süpürgesi çalı gelir,

Şu gönlümün balı gelir,

Neden fistanı dar giymişsin,

Şu aklımın zoru gelir…

Sabun otu ıslat ta gel,

Gönlün hırçın uslan da gel,

Dere suyu akar çağlar,

Don-gömleği yıka sen gel….

Sepetlerde üzüm dolu,

Aşkın yolu hacı yolu,

Ermişlerden akıl aldım,

Vazgeçemezsin sevdin onu…

Yürüdüğün yollar kadar,

Darıldığın eller kadar,

Nasıl aşkın isyan eder,

Seviyorum dağlar kadar…

Güneş ancak bir kez doğar,

Camuş olan camuş doğar,

Adamlığı boktan olan,

Islah olmaz eşek doğar,

Gel vazgeçme kapım açık,

Yer bulursun bağrım açık,

Böyle sevda görülmedi,

Ömür boyu kalbim açık…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

15.11.2011