Karı!...



İki tombul bir yastığa baş koymaz,
Biri kavak, biri kabak  olmalı,
Uzaktan uzağa gönül mest olmaz,
Ara sıra bir gülüş, biraz hatır sormalı…

Sorarlarsa: ”  nerede senin ki,”
Bir  kayboldu göremedim karıyı,
Baktım ki ortalarda yok olmuş,
Kafam döndü, arpa sandım darıyı…

Boş kovandan bal beklenmez arı yoksa,
Keçi gibi inat yapan hallolmaz,
Sade yağda kıl var dedi hotladı mı,
Birde güzel ise, aha onla baş olmaz…

Yüzü kara, kalbi kara bilinir,
Tülbent sarıp şeyda sanır kendini,
Azıcık üstüne iki adım gitsen,
Aman medet,  gösterir gizli  fendini…
  
Sözüne dikkat et centilmen ol biraz,
Ayarın bir kaçarsa, derim vay haline ,
Birde kafası kafana uyarsa sırıtıp güler,
İşte o zaman Allah kuvvet versin beline…

Saksıda çiçek gibi sulama her gün,
Çürütüp atarsın bir hali kalmaz,
Eğer gün boyu çenesini  dinlersen,
Yanında tutar seni, işe de salmaz…

Baklava - dürümünü hep sende görsün,
Asmalı konaktan getirip atma,
Hep uysal olacaksın karı  kısmına,
İstediğin kadar dolan, gözüne batma…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


22.11.2012

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...