Sen şarkısını söyle!...
Bu güne kadar
insanlara şefkat verdin mi?
Bir kere bile
göremedim, bunu yaptığını,
Sonunda ulaştığınsa,
kendinin görüntüsü,
Gördük kalbini, portmantoya taktığını…
Yaşanan
canlanamadı, hep olumsuz etkilendi,
Göndermelerin
var, birbiriyle ilgilisiz bir sürü,
İlişkimiz; Artık
alışkanlıklar yığınından ibaret,
Çabalarınsa, hep
uzaklık, hep mesafeler kürü…
Aynada kendisine
uzun uzun bakmanın, sonu,
Sana gönül açan
her teoriye, burun kıvırmak,
Mükemmeli üst
üste aynada izlersin ama; Yaptığın;
Aşk dalını,
saman yapıp, harmanında savurmak…
İstersin; Sendeki
elması, herkes her daim keşfetmeli,
Bunun seni fazlasıyla
mutlu edeceği, kesin, şüphesiz,
Tarzının
dışında, gıdam-nebze romantikliğin olsaydı,
Aşka, arkadaşlığa
önem verir, bırakmazdın benisensiz…
Ne besteyiz, ne
musikimiz çalındı, ahesteden gizlice,
Ne destan – masal
olduk, konusuz, yararsızız böyle,
Çabalarımla
baş başayım, aşkımızın mücadelesinde,
Ritmini kurdum-hazırladım,
bari; Sen şarkısını söyle…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal
Yenice)
© Bu şiirin her türlü
telif hakkı şairin kendisine
ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
03.07.2014
Yorumlar
Yorum Gönder