Seni andıkça!...


Yürüdüğümüz yollardan ben,
Bir kez daha geçeyim dedim,
Yeniden heyecan yeniden ki,
Böyle şaşkınım seni  andıkça…

Takvim yaprağına adın yazdım,
O günkü tarih kaybolmasın da,
Hangi kitap arası duvar kovuğu,
Bulunca   coşarım seni  andıkça…

Akvaryum içi sukunette ve dingin,
İsimler taktım japon - lepistesime,
Cevahir  bak nasıl kovalar kara kızı,
Böyle oyalanıyorum seni andıkça…

Yazıcıya gene kağıt sıkışmış tıkandı,
Çıktılar alıyordum sana karalarken,
Şanssızlık tavan yaptı bu aralar işte,
İşleri karıştırıyorum seni  andıkça…

Hicranı yaşatan talihime kızıyorum,
Kahrım azıyor hüsranım hiddetlendi,
Arzularım yoğunlaşmış ama yoksun,
Böyle birhoş oluyorum seni andıkça…

Nerede cazibemsi o bakış gözler,
Nerede duyduğum nakışlı sözler,
Nerede o aşkım gönlüm se özler,
Şairliğim de tutuyor seni andıkça…

Karakaşlı çingenem cilvelim  nazlım,
Kapıldım sevdana  mezarım  kazdım,
Durmadan  yoksunya  köşede sızdım,
İçmeden de sarhoşum seni andıkça…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.



02.09.2012





Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...