Aşk bende, anlasana!
Güç geldi yalnızlığım, güneşte yarılan toprak,
Nerede lütfu, bereket
fışkırmaz, cana su gelmez,
Ne mutluluğum
doğdu, ne huzur gün beledim,
Yorgunluk dünden
beri, gün, gündüz görmez!..
Her gün ruhumdan,
bin bir parçalar kopuyor,
Lakabı bu olmalıydı,
candan ruhunu koparan,
Ne den güzel
olanlar, türlü-çeşit sorun çıkarır,
Canım elinde
telef oluyor, yok can kurtaran!..
Karanlıkla iç
içeyim, yalnızlığı yıldız yaparak,
Korkunç kaybın, ıslah
eden nefesi çekiyorum,
İnletir özlemi ne
kadar sürer, gönle düştü ateş,
Tüm gün feryadım
susmaz, dehşeti, çekiyorum!..
Eylül'de, Sonbahar düşü vurgun, sessiz uğultu,
Bir düşüşü
simgeliyor, yerdeki sarı sarı yaprak,
Sonbahar sarısı
yapraklar, kırmızıya dönmüş,
Her düşüşü
kabullenir, uzandığı kuru toprak!..
Yüreğimde acı,
saçlarda aklar, kahreder hayata,
Dört mevsimim
hayırsız, sonbaharı yaşıyorum,
Kavuşamamak, uzak
kalmak, yakıyor yüreğimi,
Mutluluk hakkım
değil mi? Kadere şaşıyorum!..
Ele avuca sığmaz
huyu var, bir eliyle seni itiyor,
Çıt çıkarmıyor, sessizce,
şakır şakır yağan aşka,
Düş kırıklığı uğratır, kendi hiç haddini bilmez,
Kafamı kurcalayan
oyunları var, başka başka!..
Sen ömrümde tek
bağım, nasıl tutunmayayım,
Ne zaman
koşacaksın, şu yalnızlığımda bana,
Yaz akşamları,
güz geceleri, geçtin ömrümde,
Duymadın yalvarışı mı,
aşk bende, anlasana!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
24/09/2019
Yorumlar
Yorum Gönder