Yalnızlığıma sığındım!..
Kimin narına
yandım ben kimin narına,
Sükunetten ayırdı,
saldı kendi diyarına,
Ellerim hep boş,
ne bıraktım ben yarına,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Baktıkça cennetimde
sandım kendimi,
Kulağıma yaprağın hışırtısı, değdi mi,
Eyvah dedim, ben yüklendim derdimi,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Bakıyorum, gün
güneşle, sevişiyor,
Yastığım,
yorgunluğumla sevişiyor,
İçimde ki ses, o da kendile sevişiyor,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Hal bu ki ben
beni böyle dilememiştim,
Tek hatam aşktı,
hiç böyle bilmemiştim,
Ağzın ağıza
değer, hayalini silmemiştim,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Kazıyıp alan
olmadı, şu içimdeki isyanı,
Güzel
resimleri çizdi, güzelliğinin yanı,
Kime vaad ettin, ben olmadık dünyanı,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Ağustos’ta bile
yaz bahçesi yok yüzünde,
Boşa gayret,
sevgi, bulunmuyor özünde,
Sana kalanlarımsa, aynandaki gözünde,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Şu çıplak göğün
altında, ayrı yerde ikimiz,
Bir kıpırtı yok
yüreğinde, uzaklara çizgimiz,
Hangi hayata
nakış, huzura alkış, biz kimiz,
Ne yazık,
yalnızlığıma sığındım!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
21/04/2019
Yorumlar
Yorum Gönder