Sarılmıyor mendile..
Gün ışığını buyur ederim, yalnızlığıma ben,
Yeni aydınlıklara
ihtiyacı var, karanlığımın,
Şefkatten yana,
melek kanadı üstümde değil,
Ömrüm gün
batımı, yüzü kara yalnızlığımın...
Kırık gülüşlü
yüz halimin, açılmadı kilidi,
Üstüme üstüme
gelen, sade akşamlar mı,
Çığlıklarımla yürek
boşalmıyor gecemde,
Beynimde kıyamet
kopuyor, bilen var mı...
Renkli hülyalarımı,
sığdıramadım yer yok,
Aklımı sürür
götürür, onun bulunduğu yere,
Düşüncelerim dedir,
uyandırır gece yarısı,
Kader örtüsü üstümde uyanırım hiç yere...
Bendeki arzuları,
deryalardan daha taşkındır,
Gönlümdeki ateşi,
söndüremez ki ummanlar,
Eksilmeyen
dumanı, buğulu yürek yangınım,
Düşsel gezintide
değilim, ne de pembe rüyalar...
Ey kurumayan,
tükenmez geceler ben lesiniz,
Kararmış
yalnızlığımın sessizliğinde siz leyim,
Bu anlamsız
duyguları artık üstüme giydim,
Yalnızlığı kim
çağırır, kim diler ki, ne deyim...
Duyurduğum, yarım kalan bir aşkın hikayesi,
Koca bir aşkını getirmişti, o ışıyan gözlerinde,
Gitme kal dediydim,
utandı mı yaptığından,
Yitik adamıyım, başkalarını suçlar sözlerinde...
Gecelerime
yalnızlığım var, uzaklaşan değil,
Ilık öpüşleriyle
getirdim, kurtulamam an bile,
Dökülür gönlüme,
sürtünür acısı yalnızlığın,
Yalnızlık nesne
değil ki, sarılmıyor mendile..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
29/04/2019
29/04/2019
Yorumlar
Yorum Gönder