Kalbim buna alışsın!..
Avuç içi boş
ovalarım, zihnim hayale daldı,
Yaşadıkça dost
aramam, tutacağı budandı,
Tek bildiğim şey aşktı, oda, bende aldandı,
İnsan hep
yabancılaşır, kalbim buna alışsın!..
Yalnızlığın açan
çiçekleri, hep aşk kokuyor,
Hayatın üniversitesinde, kitabını okuyor,
Ben bağrımı
açtıkça, o hançerini sokuyor,
Kronik bir
acıylayım, kalbim buna alışsın!..
Gönül diğerlerine değil, bazılara aşık olur,
Izdıraplar seçicidir,
daima sevenleri bulur,
Tasa gülümsemez, günde ve gecen de olur,
Her güneş batışında,
kalbim buna alışsın!..
Kokusunu salınca,
onu hissetmeyen var mı,
Onla biraz vakit geçirmek artık kumar mı,
Terk etti gözü, kavuşmanın imkanı, var mı,
Evrende sevilmez çok, kalbim buna alışsın!..
Aşkın neler yapabildiklerine, asla inanılmaz,
Ateşe yürüyenler,
alevinden asla kurtulmaz,
Onu kovaladıkça, gölgeleri asla bulunmaz,
Küllerine
karış samda, kalbim buna alışsın!..
Görüyorum, bana
kulaklarını kapamışsın,
Sen den
vazgeçemem, kalbin buna alışsın,
Belli, hissedilir,
sen hiç aşk yaşamamışsın,
Sevmek
benle kalsın, kalbim buna alışsın!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
18/04/2019
Yorumlar
Yorum Gönder