Umuda, pedal, çeviriyorum!..
Gördüğüm tüm insanların
aklı başında,
Benim şu aklım, uğultulu esen, rüzgarda,
Baş toprağa
gömülü değil, kökü dışarıda,
Derdim katı,
kimseye, diyemiyorum!...
Şimdi, kimsesiz,
onsuz, bir sokaktayım,
Bazen, gökyüzü
altında, bir park tayım,
Duygular paketlendiler, susmak tayım,
Hüzünlü gülümsememi,
silemiyorum!...
Gülüşü ısıtmamıştı, sevme yoktu vaatte,
İşte o ayrılığına, çanak tuttuğu, saatte,
Çatılmış kaşların, kılıç yarası var tende,
İşte o ayrılığına, çanak tuttuğu, saatte,
Çatılmış kaşların, kılıç yarası var tende,
Güz gecesi
yaşattı, ılığı, seçemiyorum!..
Ay ışığımda geçip
gitti, geceler boyunca,
Fırtınalar dinmez,
sürer boylu boyunca,
Şimdi yaşattığı ise,
hepsi, kendi huyunca,
Katlandım her
hale, gitti, bilemiyorum....
Gitti-gideli,
sararan kuru yaprağım artık,
Yine buluşsa
gözlerimiz, çalışsın mantık,
Ayrı ayrı yerde,
bize gelmemeli ihtiyarlık,
Doğrusu bu değil mi,
diye, düşünüyorum!..
Tüm hata-vebalin on da birleşmeleri var,
Neler doğurdu, benim gibi, kaç kişi var,
Gelir sabaha yakın, dileğim, hayaller var,
Her gün, umuduma, pedal, çeviriyorum!...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
11/03/2019
Yorumlar
Yorum Gönder