Adı Hasret!..
Bir hasret
yaşıyorum, içte ağır biçimde,
Hicran yoğrulmuş,
heyecanla boğulmuş,
Her camı
açtığımda, gün kara bir perde,
Gök beyaza
bürünmüş, mavisi uyumuş!...
Benim semam
üstünde ay bile buz tuttu,
Bahçelere - bağlara,
hoş ilkbahar erişti,
Gönlüm üşür, boş
kalan sessiz evimde,
Dağlarda-ovalarda,
lale, sümbül, yetişti!...
Kapımın önünde, kara
kurbağa ötüşür,
Kuru ot arasında,
oluşmaz ateş böcekleri,
Kırlangıçlar bile,
daha yükseklere uçar,
Dokundu hasret
teli, kar gibi döküntüleri!...
Bir aşkın
üstünden, Leyla düştü gönle,
Bir hüzne dalar,
gönül gizli gizli ağlar,
Bir yakışmaz kader,
değdi garip halime,
Değeydi taşlara,
taşır mıydı yüce dağlar!...
Aşkın sesi,
çınlar iki kulağımda ninnisiyle,
Kalbimin tenine o
an, kan gider, can gelir,
Kor tozu gülüşünde,
o gözleri hafif kalır,
Hatırasında
sevgisine, kan gider, can gelir!...
Bir gece, en
uzaktan, ulaştırdı bana sözleri,
Kederle dolu
verdi yüreğim, doğdu kasvet,
Aşkla meşgulken,
boşa harcamışım zamanı,
Olmadı gül,
olmadı Leyla, kaldı, adı hasret!..
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
19/03/2019
Yorumlar
Yorum Gönder