Hasret Bıraktın!..
Yolundan yürü, niye çıkarsın yoluma,
Beni böyle sen, gezecek
yolsuz bıraktın,
Tüm aşk yükünü
yükledin omuzlarıma,
Her daim, her an,
fersiz bıraktın...
Dudağa, dudak
değdi, yanağa, yanak,
Kucağa, kucak
değdi, nasıl dayanak,
Geceye, şafak değdi, sensizmi uyanak,
Beni böyle
nasıl, sensiz bıraktın...
Kıyında ruhum
gezer, yandığımdan ötürü,
Hayatımda görmemiştim,
ince eleyen türü,
Hep sonunda
saklı dedim, yürü gönül yürü,
Umduğumu bulamam,
özlemini bıraktın...
Ah şu aşkın
gülü, nasıl, nasıl unuturum seni,
Şu alemde sen
bulamam, ömrümün gülşeni,
Gözlerin gerilmiş
yay, okun attı vurdun beni,
Benden kaçmak
yol mu, niye yarsız bıraktın...
Deniz, gök renginle
mavi, bilmen aşk nasıl bizde,
Umutlarıma aynı
sebep, hayallerimse aynı dizde,
Şimdi gül deyip
geçme, açmışsın aşk bahçemizde,
Ekildiğin yerde
yangın, bir de gülsüz bıraktın..
Ben aşkına
dalarken, nasıl, içim titrer derinden,
Bin ömür beklemiştim,
sen beyaz kelebeğimden,
Kalbim kımıldamıyor
hiç, uçupta gittin elimden,
Bu aşkının ters
vuruşu, beni, hasret bıraktın...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
26/11/2018
Yorumlar
Yorum Gönder