Yalnız kalanım!..
Gözleri ağır
ağır uzağa bakardı ,
Yorgun mu,
vurgun mu bilemem,
Hali nedir, bir gül gibi incinirdi,
Dargın mı,
kırgın mı bilemem...
Neden kömür
gözlüm neden?
Tanırdım eskiden
kanatsız peri,
Artık anlatmıyor ki
o gözlerin,
Bakınca yüreğinden
geçenleri...
Kulağın dibinde
sinek vızıldasa,
Haykırırdı etrafına
fırtına gibi,
Benim kalbi mide
kıpırdatırdın,
Uzunca atılan
kahkaha gibi...
Hangi gerçek benim
ummadığım,
Şimdi ne
varlığın var, ne de sesin,
Gönlüm avunuyor senin yasın la,
Hangi rüzgara
karıştı gitti nefesin...
Ayrılık yoluna düştü,
ben derbeder,
Her mekanda
koptu, onca kıyamet,
Benzettin bizi, yazılmış destanlara,
Ayrı ayrı yönler
de, nasıl bir niyet...
Çiçekler açarken
girerdik yaza,
Sensiz bahçeme,
ayrılığı saçtın,
Her doğan gün
sana doğarken,
Gün düşünürken
gölgeni açtın...
Kirpiğe kalem
çek, kına yak saça,
Gidene bel
bağlama, yüreğe derim,
Geçen her
saatin her saniyesinde,
Dağılmaz hasretin,
nefret ederim...
Gözlerin den
kalanlar, bakışın şiir,
Ayrılık demin de,
her daim ananım,
Özleminden uykular
bana küstüler,
Tükenmez sabrımla,
yalnız kalanım...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder