Akşam güneşi!..…

(1019)






Yaşamımda üş şey önemliydi benim için,
Kalbim, umutlarım ve sendin  sevdiğim,
Umudu daha çok sevdim, seveceksin diye,
Kalbim senin gibiyi sevdi, buydu bildiğim…


Tutkun nere de hani kendine bir sor deme,
Karakaş, karagöz, dudaklarla övünçtün,
Şimdi sensizliği yaşatıyorken talih bana,
Yokluğunda ben, aşkın derinliğini ölçtüm…

Seni görmüyor hissediyorum buradasın,
Bu hissi dolu dolu yaşamak başka bir şey,
Yanımda olsaydın doyasıya öpüşürdük,
Öpüşmek, karşılıklı yüz yalamaktan öte şey…

Kemiklere kadar elektrik veriyor yakarak,
Öyle ki başka şeylere tutunmayı zorlaştırır,
Dudaklar kalbe giden en kestirme yoldur,
Yıllarca sürecek beraberliği kolaylaştırır…

İnsan zihninin derinlerine inen, bana yok,          
Aynadaki gizemli yansımalarından başka,
Doğa ana bir sürpriz olarak hazırlamışta,
Sunmuş insanlığa lezzetiyle, hediye aşka…

Kimi rujlu sever, kimi dondurma yalamış,
Dünyada emsalsiz baldır,  olmaz ki bir eşi,
Gerçek aşka geldiğinde, durmak bilmeyen,
Her gece her öpüşte doğan, akşam güneşi…




Veysel Kimene
 Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

12.06.2015


(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir at öl yemde üretilmektedir..)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...