Akşam güneşi!..…
(1019)
Yaşamımda üş şey
önemliydi benim için,
Kalbim,
umutlarım ve sendin sevdiğim,
Umudu daha çok
sevdim, seveceksin diye,
Kalbim senin gibiyi
sevdi, buydu bildiğim…
Tutkun nere de hani kendine bir sor deme,
Karakaş, karagöz, dudaklarla övünçtün,
Şimdi sensizliği yaşatıyorken talih bana,
Yokluğunda ben, aşkın derinliğini ölçtüm…
Seni görmüyor
hissediyorum buradasın,
Bu hissi dolu
dolu yaşamak başka bir şey,
Yanımda olsaydın
doyasıya öpüşürdük,
Öpüşmek,
karşılıklı yüz yalamaktan öte şey…
Kemiklere kadar
elektrik veriyor yakarak,
Öyle ki başka
şeylere tutunmayı zorlaştırır,
Dudaklar kalbe
giden en kestirme yoldur,
Yıllarca sürecek
beraberliği kolaylaştırır…
İnsan zihninin
derinlerine inen, bana yok,
Aynadaki gizemli
yansımalarından başka,
Doğa ana bir sürpriz
olarak hazırlamışta,
Sunmuş insanlığa
lezzetiyle, hediye aşka…
Kimi rujlu
sever, kimi dondurma yalamış,
Dünyada emsalsiz
baldır, olmaz ki bir eşi,
Gerçek aşka
geldiğinde, durmak bilmeyen,
Her gece her öpüşte
doğan, akşam güneşi…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya
temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı
Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
12.06.2015
(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir at öl yemde
üretilmektedir..)
Yorumlar
Yorum Gönder