Hep İstanbul gelir aklıma!..




Bazı hükümdarlar atarmış insanları ateşe diri diri,

Ağır vergi yükleri, işkenceler, feryat-figan, her zaman;

Zulme gelmiş Peygamberler, Fetihler ve Cumhuriyet!
Var etmeye, yaşatmaya, dur demeye, tüm haksız acılara…



Senin aşkında bana zulüm-işkence ve acı dolu,

Bu yüzden haklı olarak, ben de fetih etmek istiyorum,
son vermek sensizlik acılarına.
Gerçi,
Fatih kadar cesur ya da seçilmiş değilim,
Asker cümlelerim yok, seni fetih edecek kadar…



İlgisizliğin bir sur gibi durur önümde,
Yıkasım var.
İstiyorum kelimelerden bir Ulu batlı Hasan yaratsam,
Diksem aşkın bayrağını kalbinin en yüksek yerine.
Hain olumsuzluk okuyla vurulup düşsem.
Surlarının ötesine doğru.

Anlatırken bunları, İstanbul geldi aklıma!..





İstanbul senli!
İlk tanıştığımız yer olarak görürüm, anılarımla dolup taşan,

Bazen bir sahil gezisi; Bazen de Florya da plajda!..

Her şeyi ile güzel bir günde, gelmiştin mavi trenle,

Buluştuk garda, nasılda dikkat çekiyordun onca insanın arasında.
İyi ki gelmiştin, be gülüm!..

Bana atılıp: “Özledim be seni” dediğini

Anımsıyorum.
Gülüşün, bakışın, hele sesin,
Tıpkı; Bir müzik gibi.

Okşanan  ruhum, şifa veren sesinden, gıdasını alıyordu.
O günleri andıkça,
Hep İstanbul gelir aklıma!..


Benim için bir başkadır İstanbul.
Dervişler-Evliyalar-Yazarlar- Şairler Kenti,
İlham verici – iten, bu derin ve arzulu isteğe yani; “sevmeye”

Niceleri ilham bulmuştur, şehrin güzelliğinden,
Neler yazılmadı ki adına sayfalarca,

Ne besteler düzenlendi…


Sen de  “İstanbul “ kadar güzelsin!
Onun kadar ilham verici,
Onun kadar çekici.
Yüreği aydınlanıyor yanında insanın,
Hele yokluğunda.
Dili tutulup, kalbi konuşup,


Bir roman-bir şiir yazmak gelir içten,
Yazarlara-şairlere kıyasla…

Onda seni gördüğüm için severim İstanbul’u,
Her bireyin, nesnenin bir sürü kusuru var, ama kusursuzdur İstanbul!
Benim sevgim kadar!…



İşte bu yüzden;

Seni düşününce,
Hep İstanbul gelir aklıma!..



Veysel Kimene

Sevda şairi

(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


27.05.2011

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Acılarla yandığımı, Böyle aşk’sız kaldığımı Bin yanıp,bin söndüğümü, Susma gönlüm sen söyle… Sevmediğimi sanar oldu, Aşk güllerim solar oldu, Ağır ağır yanar oldu, Susma gönlüm sen söyle… Kurudu dalım aşmaz çiçek, Rüyalarım olmaz gerçek, Bu el yalan gel biz göçek, Susma gönlüm sen söyle… Kendisine doyamadım, Ben gülüme kıyamadım, Kaçtı benden kalamadım, Susma gönlüm sen söyle… Vefasızlar aşkı neyler, Dilim durmaz şarkı söyler, Dinleyen ağalar-beyler, Susma gönlüm sen söyle… O bakıştı yaktı seni, Hayırsızın teki beni, Kim kurtarır aşk’tan seni, Susma gönlüm sen söyle… Gönül ferman dinlemedi, Daha çok beklersin dedi, Zaman onsuzluğu denedi, Susma gönlüm sen söyle,.. Aşk’ımı aşk’lar kıskandı, Sen değilsin bu sandı, Ne yapayım kalp yandı, Susma gönlüm sen söyle… Veysel Kimene   Sevda şairi © Bu şiir in her türlü telif hakkı şair in kendisine ve/veya temsilcile
Devamı

Sürçe lisan ettimse affola!...

2012 yılının 11ci ayında başladığım muhtelif karalamalarımı, bazı Edebiyat Sitelerine gönderiyordum, beğeniler beni daha bir üretmeye yöneltiyordu... Bir ara ‘ Ussuz   Edebiyat’ sitesine ve’ Kayıp Edebiyat’, ‘Kır Çiçekleri’   sitelerine göndermeye başladım,   önceleri iyi gidiyordu; ancak şiirlerim bu sitelerde yayımlanırken, Kayıp Edebiyat ve Kırçiçekleri Edebiyat siteleri kayboldu, ve şiirlerimde beraberinde kayboldu!...Yediler resmen!.. Büyük bir hüsrana uğradım, ardından ‘Ussuz Edebiyat’ a gönderim devam ederken bana   demesin mi   “ Şiir diye gönderdiklerin ne bir edebi eser, ne de şiire benziyor” diye mesaj attı...Yıkıldım...Ben edebi yarış içerisinde değildim   sadece bir şeyler karalamak, karaladıklarımın okunup beğenilmesi...Bu kırılganlığımın ardından tüm edebiyat sitelerinden ayrıldım.. Bu benim miladım oldu; Edebiyat  sitelerine  uzun bir süre göndermedim.. Kendi başıma yine yazmaya devam ettim, bu defa iki bloğum da biriktirdim, derken face grupları ortaya ç
Devamı

Kaldı!...

Kalburunda elendim de, Geriye bak taşım kaldı, Ardınsıra ağlayan göz ile, Birkaç damla yaşım kaldı… Okulda sınıf arkadaşımdın, Hayal etmeye başladığımda, O kokunu içime çekmek gibi, Öyle derin arzum kaldı… Daima çocuk kaldım büyümem, Oyunda –şakada çoşmadayım, Var gibi davranmaktan yorulmam, Öyle değişmeyen huyum kaldı… Tutku risklerde saklıdır derler, Aşkın uçurumunda yürüdüm, Bir elin tutarken bir elin iterken, Geçemediğim sırat köprün kaldı…     Batmaktan korkmadımki  hiç, Kelimelerden  veya cümleden, Susmam gereken yeri iyi bildim, Seni  etkilemeyen sözüm kaldı… Elmas kıyılarında kalbimin, Gezelerken görmek gibi, Zaaflarının peşini bırakıpta, Umutlandığım hayalim kaldı… Bir gün boş zamanın olursa, Merhameti keşfet ey sevgili, Mangalkeyfi yapma yüreğimle, Sönmeyen kor halim kaldı… Veysel Kimene Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiir in her türlü telif hakkı şair in kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Devamı