Sen gazla!..

Anlaşılan bu çatışma hiç bitmeyecek, gibi,

Oysa çözülmezimiz olmaz bir durum, şey,

Kış ortasında yakacağı yok gibi bırakmasa,

Sevgi, insanın ürettiği, en doğal, güzel şey…

Hayat  denilen geçitten onunla geçmeliydim,

Yaş ilerledikçe, aşkı daha fazlalıkla güçlendi,

Küpe gündüz, aşkının çukuruna düşmüştüm,

Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, aşkı yendi…

Bil hassa, ilgim-alakam konulu, sürekli uyarırdım,   

Bu hususta  kendisinden hayırlı fikirler almadım,

Bir sürü çirkin davranışlarından sonrada sevdim,

Onun otlağıydı, ineğimi başka çayıra salmadım…

Kendini bağışlatmak gibi bir düşünce taşımadı,

Bende, ancak aşkım adam eder diye düşündüm,

Gönlüme taht kurmuş, kolay kolay cayamadım,

Bazanda, bu yaptığım doğrumu diye düşündüm…

Gönlü o kadar kirliydi ki, aşkın dibini göremedi,

Kayığımın altını parçaladı, sürekli su alıyorum,

Bağın  üzümleri kadar, çok  tatlıydı gamzeleri,

Terlemiş ceketi çıkardım, dalgınlığa dalıyorum…

Önceleri ahengimiz oldukça iyi idi, sonrası şaştı,

Nirengi taşı idi, seçilmişti, göz ve gamzelerinden,

Ne kadar uğraş sanda huyunu değiştiremiyordu,

Felek bu kadarını etmedi, çektim, üzmelerinden…

Şimdi kır saçları, onu oldukça yaşlı gösteriyorlar,

Kendi doğrularından ödün vermedi, çok hissizdir,

“Sen benim boynumun borcusun” dedim dedim,

Aşkıma ihanetten suçlu, şimdi cezalı, kimsesizdir….

  

Görürüm, yazarım - çizerim, tek şey söylemiyor,

Ağzımın tadı bir hayli kaçtı, bu aşkının tuzu fazla,

Sütten ağzım yanıyor, yoğurdu üfleyemiyorum,

Çıkmazayı, beklemesem, bari deseniz; “Sen gazla”

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

21.08.2014