Annem!...

Annem!...

Bir anne ki, o kendince bir cennet,
Bir anne ki, o yaratılmış bir melek,
Bir anne ki, o yufka yürekli,
Bir anne ki, o sert iklimde sıcacık,
Bir anne ki, o açtığı hep kucakçık…

Koyun bile sürüde seçer kuzusunu,
Derdin olsa dindirir yara-sızısını,

Kimseler görmesin annesizlik acısını,
Islak ıslak ellerin nerde be annem…

Baba aratmadın çalıştın, kazandın, didindin,
Muhannete muhtaç etmem diyen tek sendin,
Dayanamadın dört çocuklu adamla evlendin,
Şimdi hepiniz yoksunuz öksüzüm annem…

Yanımda olsun da, gitmesin derdim,
Şu fani dünyada, kaderi yendin,
Bir zaman önüne seccade serdim,
Artık secdeye varışını göremem annem…

Ben söylemesem acıktığım bilirdin,
Sağanda yumurtayı koyu verirdin,
Arada şaka yapar gülü verirdin,
Şimdi sesin dahi duyamam annem…

Ölümden korkardın, günahsız kuldun,
Dört mevsim açan solmayan güldün,
Allah Allah deyip, ölümü gördün,
Hakkın rahmetine kavuştun annem…

Dünyaları verseler yerine konmaz,
Sensiz kaldı yavruların annesiz olmaz,
Sen hayattayken de halin sorulmaz,
Evlattır hatamız çok, affet be annem…

Anneler gününde aklıma düştün,
Anneler gününü kutlarım annem…
Papatyalar üstünde açsa da bir bir,
Tutamadığım ellerinden öperim annem…

Veysel Kimene

Sevda şairi 
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

13.05.2012

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...