Yoksul, gülüşten!...
Odun ne bilirmisiniz, tıpkı odun,
Yontulsa da aynı, yine
kereste,
Bir de insanın odunsu
hali var,
Kalastır, anlamaz her
iş aheste…
Dam dersin, kapı
gelir o an aklına,
Genleri öyledir, tam halis gürgen,
Eğilmez başı var,
kalın dır o kafası,
Aman dikkat et, olmasın
yengen…
Odun, cevher çıkmaz
bükülmez beli,
Az da olsa iyidir, bir
iğde dalı- söğüt,
Bu gerçeği yaz kenara
unutmayasın,
Hiç değilse onlar eğilir,
sıkı bir öğüt…
Odun gibi insanın
varlığı bilinir ara da,
Ne gerçekten anlar,
ne hayal - düşten,
Kalındır - kabadır, tavır
görgüsüzlüktür,
Nasibini almamıştır,
yoksul, gülüşten…
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
29.01.2013
Yorumlar
Yorum Gönder