Yoksul, gülüşten!...


Odun ne bilirmisiniz, tıpkı odun,
Yontulsa da aynı, yine kereste,
Bir de insanın odunsu  hali var,
Kalastır, anlamaz her iş aheste…


Dam dersin, kapı gelir o an aklına,
Genleri öyledir, tam  halis gürgen,
Eğilmez başı var, kalın dır o kafası,    
Aman dikkat et, olmasın yengen…


Odun, cevher çıkmaz bükülmez beli,
Az da olsa iyidir, bir iğde dalı- söğüt,
Bu gerçeği yaz kenara unutmayasın,
Hiç değilse onlar eğilir, sıkı bir öğüt…


Odun gibi insanın varlığı bilinir ara da,
Ne gerçekten anlar, ne hayal - düşten,
Kalındır - kabadır, tavır görgüsüzlüktür,   
Nasibini almamıştır, yoksul,  gülüşten…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


29.01.2013

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...