Akşama beklerim!...


Deniz mavi, ay beyaz,  günüm kap kara,
Oysa  sen öğrettin bana, seni  sev meyi ,
Sapladın içime bir dizi, küflü çivi bakışını,
Ve gördün ben de, aşkına boyun ey meyi…


İpek  kanatlı,  akşam  rüzgarıydın yumuşak,     
Tenimi  hafif okşar gibiydin, ayaz dan  estin,
Tüm dokunuşlar,  çok iz bıraktılar gönlüme,    
Sev da  salmışın başıma, banaymış kastın…


Kordon boyunda el ele olmayı o İzmir’inde,                
Gülmeyi hatırlamayı ve ağlamayı unutmayı,
Vapur düdükleri eşlik ederek yaşatsaydılar,              
Om zuma yaslanıp ta, birlikte hayal kurmayı…


Sana aşık biri var, Ankara’da bu şehir de,
İstediğin ne, arar-bulur hemen denklerim,
İsteklerin benim için çok değil, yeter ki gel,
Fazla günü uzatma sakın, akşama beklerim…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


30.01.2013

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...