Benim bahçemdeki solmayan gülsün!

Benim bahçemdeki solmayan gülsün!

Dört mevsim yaşasa dağlar, ormanlar,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün,

Görsen ömründe kar-tipi tufanlar,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Sevda sayfalarım    kopsa savrulsa, 

Esse rüzgârlar bulunmayıp, dağılsa,

Toparlarım, sayfaları üç beş kağıtsa,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün,

Özlem kaplasa bir gün her yanını ,

Yürümesen yitirsen diz dermanını,

Kader derler buna, duy fermanını,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

İsminle yazılmış, sevda harflerin,

Suretinle çizilmiş, gönül defterin,

Hepsi benim olsun,  bütün dertlerin,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Kadere imza atmışız, mahşere kalsak,   

Dünyadan farklı, dünyalarda buluşsak,

Cennette bile, ruhlarımızla kavuşsak,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Sevmek ne demek, sorsan bir defa,

Ayrılık yaşasak, çeksek bin bir cefa,

Eşinden dostundan, görmesen vefa,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Tutan olamasa bir gün, senin elinden,

Anlayan olmasa yarim, gönül dilinden,

Artık kurtuluş yok,  sevdan selinden,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Herkes kurudu sanıp, köşelere  atsa,

Değer vermese de, üç-beş pula satsa,

Hiç acımayıp hasret, hasret üstüne katsa,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Beden  dilin dertlere, feryatlara karışsa,

Parçalansa yüreğin, derde-acıya alışsa,

Ruhlarımız yerde değil, bulutlarla buluşsa,

Benim bahçemdeki solmayan gülsün…

Yazan Aşık: Veysel Kimene

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.