Zemherili akşamlar..
Sislerin örttüğü
okyanuslar gibi,
Kabaran en zorlu
dalgası bende,
Sarı sis sırtını
cama dayamış gibi,
Mahsunluk birikir penceremde...
Gittikçe
siyahlaşan gecelerim gibi,
Kainatta ne
varsa siyaha boyandı,
Mavisiz, dumanlı,
gök yüzü gibi,
Bir o kadar
kasvet kapıya dayandı...
Okulu yeni
değişmiş mektepli gibi,
Hesapsız
coştuğum, oldu sanırım,
Hayali
gerçekleşmez umutlu gibi,
Zamanım, hiç
şaşmaz aldanırım...
Güzelliğini övdüğümüz
güller gibi,
Güzel yolda
gidiş, gidişte diken var,
Sessizliğin
içinde kapı gıcırtısı gibi,
Yüreğin acı
sesi, kulakları tırmalar...
Uzak şehirden gelecek
mektup gibi,
Beklemesi çok sürer, uzun, uzun,
Çiçekli bahçede
tutan aksırık gibi,
Aşk, ömrünü uzatır
ruhumuzun...
Mecnun’un
Leyla’ya tutulduğu gibi,
Güzelliği
görünce, dedim ben varım,
Bakışlar,
kaçak-ürkek ceylansı gibi,
Gözlerini sevdiğimi, anlar umarım...
Bulaşmayana sorun! Kolay oyun gibi,
Oysa içi
boşluğa-hiçliğe dönüştürmek,
Aşkının
odunda nice yanmışlar gibi,
Söylenen son söz;
aşk buymuş demek...
Bakıp ta
görmezlikten gelenler gibi,
Olmadık ki, ona
lazım çok yalanlar,
Seveni
sevmezler, destanlardaki gibi,
Dönüşü yok, bize
zemherili akşamlar...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
01/05/2019
Yorumlar
Yorum Gönder