İki çeşme!..
Bu ani duygu
akışı bilemedim, neden aşkta,
Denir ki, iki şeyin
arasında bir çizgi vardır,
Biri onun
gülümsemesi, diğeride göz yaşın,
Temelde, farkına
varmadığımız hata vardır...
Tanımadığın birinin
ardından seni sürükler,
Tanımadığın aşkı, hop, ortaya çıkı veriyor,
Görmeye muaffak olamadığımız kaçarken,
Farkında değiliz;
ama, mimiklerimiz eriyor...
Göremediğimiz şeyi, elbet kontrol edemeyiz,
İnsan bakmaya
çalışır, aşk görünmemeye,
Gözlerimizi dua etmeye, rüyaya kapatırız,
Gözler içinde
acı büyür, bağlı, sevilmemeye...
İnsanın içine
taş gibi oturur, sıkıntıya sürükler,
İnsan ağır duygu
yaşar, hep basamak basamak,
Paylaşmak kavramı
yerine, tüme hakim olur,
Güneş sıcağıyla sarmaş dolaştır, aşkı yaşamak...
Gece yavaş yavaş çöker, benim ufuk üstüne,
Düşündüğümden çok
farklı, yolculuğa çıkarır,
Ruhları okşar
görünür, ferahlatmaz rüzgarı,
Geçmiş kahkaham yerini, göğü inleten acı alır...
Görünüşe aldanmamamı kimseler söylemedi,
Hayatta olan tek şeyim, bol bol hiç bir şeyim,
Mucize değil,
kavgaya tutuştum aşk kazandı,
Sonsuz denizde
onu arayan, yitirilmiş neşeyim...
Ey yalnızlığın tuhaflığı, sana bıraktım olayı,
Artık ışık içinde görünmediğim günü deşme,
Her zamankinden
daha hüzünlü bakışlarım,
Gözler dolu dolu, yağacaklar yere, iki çeşme...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
17/05/2019
Yorumlar
Yorum Gönder