Öptüm, aşkın gülüşünü!..






Can yakan ısırışı var aşkının, kararıyor bulutlar,
Acıya sebep, acımaz gözlerin, huzurumu çalıyor,
Aşkını, olduğu gibi, kabul etmek zorunluluğum,
İçin de sesin olduğu anım, inan ki bende kalıyor...

Senin gününde hava bulutlu, sağanağın oldu mu?
Bıraktığın şu hasar görmüş kalp gibi, kalp mi var?
Benle konuşmaya can atarken gözler ve gamzeler,
Hayallerime çelikten ördün,  koca, yüksek duvar...

Aklına geleni  söyleme, yürek yanar, dilin kanar,
Hakkımda söylediklerinle, sen de öfke kırılmaz,
Biraz daha yüklenirsen, senin kalbini de boğar,
Hoşnutsuzluğun  aşkı  keşfetse, onsuz kalınmaz...

Dileme, Dünyanın aşksız yerine kaçmayı deneme,
Kar yağdı düz dağlara, kalp ağlıyor sebep sensin,
Birini vurunca kötü hissedersin, yollarını ayırma,
Bil ki; Bütün yolların aşka çıktığı, tek neden sin...

Bakışlar kafama siner, aşkımın sesi dağlara iner,
Ne düşte, ne gerçekte, hiç  beklemem gülüşümü,
Aşk bu, akşam güzelliği,  her gece düşer üstüne,
Günün ilk ışıkları gibi, öptüm, aşkın gülüşünü!...

Veysel Kimene
 Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

20/02/2019

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...