Aytaç Arman!..





Bu gün üzgünüm; eskiye gitti düşüncelerim! Henüz 17-18 yaşlarındaydım İstanbul’u görmek orada gezmek hayalim vardı nitekim bunu bir vesile ile gerçekleştirdim.
Bazı semtleri görmesem de isim lerini biliyordum, Haremde otobüsten indikten sonra Araba Vapuruyla karşıya Kadıköy'e geçtim, ilk rastlamam bir büfe dibinde sandalda balık ekmek satan kişilerdi aldım ve o lezzeti denedim..
Daha sonra merakım Beyoğlu'nu Taksimi gezmekti, sora sora buldum derken ihtiyaç giderme gayesiyle Camiye gittim çıkışımda cadde üzerinde ayakta birini beklercesine dik duruşuyla o vardı, Kim mi tabi ki o Aytaç Arman!..
Üzerinde kahverengi deri mont ceket, gri pantolon, düzgün taralı siyahımsı koyu  esmer saçları, dik duruşlu, kibirsiz, sade bir vatandaş edasıyla dikili duran Aytaç Armandı!..

Onu Flim ler de görmüştüm tanımamak mümkün mü, hafif yaklaştım ama fazla sokulamadım sadece hayretle onu izledim, sonra bir arkadaşı araçla geldi  onu bekliyormuş ki, aracına binip, kaldırımdan öylece uçup gitti!..

Hafif güz mevsimiydi; Üzüm, Kavun- Karpuz zamanı, malumunuz seyyar meyve satıcıları ve tavuk pilav satıcıları mevcuttu o civarlarda... Ben de biraz ondan, biraz bundan alıp, açlığımı gidermek istedim ve elimdekilerle en yakın kıraathaneye girdim; yanında çay iyi gider düşüncesiyle..

Bir köşeye çekilip gazete parçası üzerine yaydım ki tam karşımda kimleri göreyim!.. Evet Üvey kardeşim İhsan, Üvey Halamın oğlu Hacı ve çocukluk arkadaşımız Kürt Osman'ın oğlu takmaz lakaplı, Yaşar! Beni gördüler tabi, bir arkadaşlarıyla okeye tutuşmuşlar. Beni fark edince yanıma geldiler, beraber        oturduk uzun bir süre. Öteden- beriden sohbet esnasında Aytaç Arman’ı  araya sıkıştırdım, bizimkiler de: "bu ne ki biz seni sanatçı kahvesine götürelim "dediler ve çıktık.

Günlerden Pazar idi; çünkü onlar işte değildi; Hacı ve Yaşar Konfeksiyonda terzilik yapıyordu, neyse dediklere yere gittik, o muhitte sokak arasında gezeleyen Yıldıray Çınar, İrfan Atasoy gibi bir çok Flim camiasının ünlüleri ve figüranlarını gördüm, kıraathanede  birer çay içip oradan ayrıldık!

Tahta kalede kaldıkları kiralık mekanda onlarla bir kaç gece kaldım, onlar işe gidiyor, ben de; akşama kadar İstanbul ora, İstanbul şura gezdim doya doya, daha sonra onlarla vedalaşıp Ankara/Kırıkkale ye yani evimize geri döndüm..

Aytaç Arman rahmetli olmuş! Bu gün öğrendim. Bendeki bu anı içimi gıdıkladı ve paylaşmak istedim, değerli çok efendi bir şahsiyetti severek Flim leri ni izlerdim bazıları gibi kendini hiç bozmadı. Ruhu şad olsun Allah cc. Hu, gani gani rahmet etsin..İnşallah Yüce Allah katında hak ettiği yeri bulur, güzel insanların varacağı yerin, her daim iyi bir yer olacağı kanat indeyim...

Küçük bir anımdı paylaşmak istedim..


Dost kalın, sevgiyle kalın..

Saygılarımla..

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

27/02/2019

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Acılarla yandığımı, Böyle aşk’sız kaldığımı Bin yanıp,bin söndüğümü, Susma gönlüm sen söyle… Sevmediğimi sanar oldu, Aşk güllerim solar oldu, Ağır ağır yanar oldu, Susma gönlüm sen söyle… Kurudu dalım aşmaz çiçek, Rüyalarım olmaz gerçek, Bu el yalan gel biz göçek, Susma gönlüm sen söyle… Kendisine doyamadım, Ben gülüme kıyamadım, Kaçtı benden kalamadım, Susma gönlüm sen söyle… Vefasızlar aşkı neyler, Dilim durmaz şarkı söyler, Dinleyen ağalar-beyler, Susma gönlüm sen söyle… O bakıştı yaktı seni, Hayırsızın teki beni, Kim kurtarır aşk’tan seni, Susma gönlüm sen söyle… Gönül ferman dinlemedi, Daha çok beklersin dedi, Zaman onsuzluğu denedi, Susma gönlüm sen söyle,.. Aşk’ımı aşk’lar kıskandı, Sen değilsin bu sandı, Ne yapayım kalp yandı, Susma gönlüm sen söyle… Veysel Kimene   Sevda şairi © Bu şiir in her türlü telif hakkı şair in kendisine ve/veya temsilcile
Devamı

Sürçe lisan ettimse affola!...

2012 yılının 11ci ayında başladığım muhtelif karalamalarımı, bazı Edebiyat Sitelerine gönderiyordum, beğeniler beni daha bir üretmeye yöneltiyordu... Bir ara ‘ Ussuz   Edebiyat’ sitesine ve’ Kayıp Edebiyat’, ‘Kır Çiçekleri’   sitelerine göndermeye başladım,   önceleri iyi gidiyordu; ancak şiirlerim bu sitelerde yayımlanırken, Kayıp Edebiyat ve Kırçiçekleri Edebiyat siteleri kayboldu, ve şiirlerimde beraberinde kayboldu!...Yediler resmen!.. Büyük bir hüsrana uğradım, ardından ‘Ussuz Edebiyat’ a gönderim devam ederken bana   demesin mi   “ Şiir diye gönderdiklerin ne bir edebi eser, ne de şiire benziyor” diye mesaj attı...Yıkıldım...Ben edebi yarış içerisinde değildim   sadece bir şeyler karalamak, karaladıklarımın okunup beğenilmesi...Bu kırılganlığımın ardından tüm edebiyat sitelerinden ayrıldım.. Bu benim miladım oldu; Edebiyat  sitelerine  uzun bir süre göndermedim.. Kendi başıma yine yazmaya devam ettim, bu defa iki bloğum da biriktirdim, derken face grupları ortaya ç
Devamı

Kaldı!...

Kalburunda elendim de, Geriye bak taşım kaldı, Ardınsıra ağlayan göz ile, Birkaç damla yaşım kaldı… Okulda sınıf arkadaşımdın, Hayal etmeye başladığımda, O kokunu içime çekmek gibi, Öyle derin arzum kaldı… Daima çocuk kaldım büyümem, Oyunda –şakada çoşmadayım, Var gibi davranmaktan yorulmam, Öyle değişmeyen huyum kaldı… Tutku risklerde saklıdır derler, Aşkın uçurumunda yürüdüm, Bir elin tutarken bir elin iterken, Geçemediğim sırat köprün kaldı…     Batmaktan korkmadımki  hiç, Kelimelerden  veya cümleden, Susmam gereken yeri iyi bildim, Seni  etkilemeyen sözüm kaldı… Elmas kıyılarında kalbimin, Gezelerken görmek gibi, Zaaflarının peşini bırakıpta, Umutlandığım hayalim kaldı… Bir gün boş zamanın olursa, Merhameti keşfet ey sevgili, Mangalkeyfi yapma yüreğimle, Sönmeyen kor halim kaldı… Veysel Kimene Sevda Şairi (Kemal Yenice) © Bu şiir in her türlü telif hakkı şair in kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Devamı