Gecelerdir uykusuzum!..
Sırf kendince
yaşayan, gezen,
Yaşarken kendini
öldürmüyormu?
Sanki kendini
derinlemesine hissettirmek için,
Ayrılığı uzadıkça uzatırsın,
Ayrılığı uzadıkça uzatırsın,
Geçmiş günlerin
özlemi içerisinde,
İçindeki çocuk büyümüyormu?...
İçindeki çocuk büyümüyormu?...
Kuvvetli bir
rüzgarın sürüklediği sararan yaprak olmak,
Bu temel
karakterle gerçekten uzaklaşmanın mutluluğunu yaşarım,
En çetin
güçlüklere karşı karşıya düşman,
Ölümsüzlük yönündeki,
bütün bentleri aşarım...
Önemli değil,
Bütün bir yaşamı
omuzlamak,
Zorlu şartlar,
bir aşığın abası,
Aşkın bütün
amacı;
İnsanın
doğumundan ölümüne kadar var olma çabası...
İçimde mazinin
acı tatlı anıları gömülüdür,
Sis içindeyken,
sanki başka hayat, başka intizam içinde,
Dünyanın gürültüsünden
uzaksın,
Ben yaşıyorum farklı biçimde...
Canlının
içine girip yerleşen aşk taneciklerinin,
İnsanın içine
taş gibi oturan özelliği,
Pek çok kişinin
sandığının aksine,
Yalnızlığın sen bolü
olan tek keder,
Bir yandan
salgılanıp çoğalırken,
Işıklı ve
aydınlık sabaha uyanmaktan men eder...
Aşkın senden
kalan tek ışık,
Karanlığımı aydınlat,
değiştir sendeki bu huysuzluğu,
Artık bekletme
gel,
Gözlerinle bitir
bu uykusuzluğu...
Ağustos ayında
damlalar bekleyen ağaçlar gibi,
San aç, susuzum,
San aç, susuzum,
Gittin gideli uyku
ne bilmem,
Gecelerdir uykusuzum!...
Gecelerdir uykusuzum!...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
Yorumlar
Yorum Gönder