Sonu hasretmiş meğer!...
Bir ruhumuz, bir
de kalbimiz var,
Boşluğun dolduransa,
sade o var,
Umut vücudun derin
ruhuna iner,
Sebep verirsen
ellerine üstüne biner...
Acı senin
sevgilin, onu sevesin,
Karanlık sulara
dalan bilesin,
Sanki bir güçte, seni kandırır,
İki gözleri seni
aşka inandırır...
İnsanlar bazılarına,
aşık olur,
Diğerleri yari
istemeden bulur,
Sadakatini bölmenin sırasıdır,
Akılda tutmaya
değer yarasıdır...
Dışarıdan içeri
bakan anı görülür,
Taşlar yerinden
oynamaz, örülür,
Tüm duyguları
içe hapsetme olur,
Bu şeylerin kime
ne faydası olur...
Kadınlar doğanın
ilkel halidir,
İnanmak istemediğin bellidir,
Omuzunda iki
zaman geçirmek,
Ona sorsan, dişlerini geçirmek...
Vurulmayı, hak
etmeye yapmadın,
Değişimi arzuladın
ama kapmadın,
Oysa kendinden
nefret ediyordu,
Belki kimse beni sevmez diyordu...
Saçma bir paranoya,
dışa vuruyorsun,
Geçireceğin gün
hayalini kuruyorsun,
Şimdi aşkın kurallarına
uymaya değer,
Sen burada o
orada, sonu hasretmiş meğer...
Veysel
Kimene
Sevda
Şairi
(Kemal
Yenice)
©
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin
izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Yasasına göre suçtur.
26/10/2018
Yorumlar
Yorum Gönder