Sisler dağılsın!....



Yerleşerek, yaralar oluşturana alışmak,
Evet, etrafı süzen çifte gözlere,
Masmavi gölde ki, Güneş sıcaklığını hissettirir, şöyle bakınca,
Zor ile mücadelem var.
Bir de, bulutların altına sinmiş mavi göğe uzanan, derin yol bulurum,
O mis gibi gül kokusunu, ciğerlere katınca…

Dış dünyanın gerçekliğinden çok uzaklaştırdı,  
Bendeki ona ait değirmen sistemleri, çıkarır kapı gıcırtısı,
Öğüttüğü  ömür,
Onsuz geçen yıllar sesler çıkarır,
Sanırsınız, Ağustos böceklerinin cırıltısı…

Sanmayın! Yüksek çam ağacı gölgesindeyim!
Yada;
Özenle hazırlanmış, cennet bahçesi!
Hayır;
Ruhum yaşamla buluşmaya çalışırken, o bir şeyler mırıldanır,
Konuştuğu dil, hep, hayal kırıklığı lehçesi…

Neden mi bu kadar severim;
Kendinden önce bir hiç iken, bendeki beni yenileştirip, 
Aklımı dondururdu!
Şahsına özgü nitelikleri, göz doldururdu hep,
Birbirini izleyen, birbirine bağlı, gülüşünün,
Çöl sü,
Kavurucu  sıcaklığı,
Yalnızlığımı soldururdu…

Şimdi onsuz olmak yaşamımı dolduran;
Hüzünlü gözlerimde,
Buğular yükselir.
Yaman halim, Yaman!
Etraf toz ve duman.
Otomobil hiç değilim ki, sileceklerim çalışsın,
Buğular la birlikte, tozlar, sisler dağılsın…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
09.04..2015
(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir atol yemde üretilmektedir..)


                "Şiir yazanın değil, ona ihtiyacı olanındır" 


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Susma gönlüm sen söyle!...

Sürçe lisan ettimse affola!...

Kaldı!...