Sisler dağılsın!....
Yerleşerek, yaralar
oluşturana alışmak,
Evet, etrafı süzen
çifte gözlere,
Masmavi gölde ki, Güneş sıcaklığını hissettirir, şöyle bakınca,
Zor ile mücadelem
var.
Bir de, bulutların
altına sinmiş mavi göğe uzanan, derin yol bulurum,
O mis gibi gül
kokusunu, ciğerlere katınca…
Dış dünyanın
gerçekliğinden çok uzaklaştırdı,
Bendeki ona ait
değirmen sistemleri, çıkarır kapı gıcırtısı,
Öğüttüğü ömür,
Onsuz geçen
yıllar sesler çıkarır,
Sanırsınız,
Ağustos böceklerinin cırıltısı…
Sanmayın! Yüksek
çam ağacı gölgesindeyim!
Yada;
Özenle
hazırlanmış, cennet bahçesi!
Hayır;
Ruhum yaşamla
buluşmaya çalışırken, o bir şeyler mırıldanır,
Konuştuğu dil, hep,
hayal kırıklığı lehçesi…
Neden mi bu kadar
severim;
Kendinden önce bir
hiç iken, bendeki beni yenileştirip,
Aklımı dondururdu!
Aklımı dondururdu!
Şahsına özgü
nitelikleri, göz doldururdu hep,
Birbirini izleyen,
birbirine bağlı, gülüşünün,
Çöl sü,
Kavurucu sıcaklığı,
Yalnızlığımı soldururdu…
Şimdi onsuz olmak yaşamımı dolduran;
Hüzünlü gözlerimde,
Buğular
yükselir.
Yaman halim, Yaman!
Etraf toz ve
duman.
Otomobil hiç değilim
ki, sileceklerim çalışsın,
Buğular la
birlikte, tozlar, sisler dağılsın…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
09.04..2015
(Şiirlerim hiçbir kişiye hitap edilmeden, şiir atol yemde üretilmektedir..)
"Şiir yazanın değil, ona ihtiyacı olanındır"
Yorumlar
Yorum Gönder